بررسی عملکرد هیبریدهای ذرت دانه ای دیررس و متوسطرس در مرحله پیشرفته (نیمه نهایی)

به منظور تعیین بهترین هیبریدهای پیشرفته ذرت دانه ای دیر رس و متوسط رس برای مناطق مختلف کشور و بویژه استان لرستان، این آزمایش طی یک سال در مناطق مختلف از جمله خرم آباد لرستان در سال ‮‭1390‬ اجرا شد. در این آزمایش از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده گردید. در طول دوره رشد از صفات مختلف زراعی یادداشت برداری بعمل آمد. در پایان آزمایش تجزیه واریانس ساده و مقایسه میانگین صفات انجام گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس در ایستگاه خرم آباد نشان داد که اثر ژنوتیپ بر روز تا رسیدگی فیزیولوژیکی، درصد چوب بلال و عملکرد دانه معنی دار بود. ژنوتیپ شماره ‮‭17‬ با شجره 3‭/KSC‬‮‭705‬‭(K‬‮‭3640‬ ا ‭MO‬‮‭17‬) با متوسط عملکرد دانه ‮‭11595/1‬کیلوگرم در هکتار برترین بود که تفاوت معنی داری با ژنوتیپ های 2‭/KSC‬‮‭670‬‭(K‬‮‭3653‬ ا ‮‭3651/1‬ ‭MO‬‮‭17‬)، ‭K ‬ا ‮‭2-2-21-2-1-1-1‬‭/k‬‮‭19‬، K‮‭47‬ ا ‮‭77007/7-3-1-2-2-1-1‬ K‮‭19‬، ‭KLM ‬ا ‮‭3547/1‬ K‮‭1/19‬، ‭K ‬ا 4‭/k‬‮‭1/19‬، ‭KSC‬‮‭706‬‭(K‬‮‭3647‬ ا ‭MO‬‮‭17‬) و‮‭77021/4-1-2-1-2-4-1‬ ‭KLM ‬ا A‮‭679‬ (رتبه های 2 الی 9) با متوسط عملکرد دانه 3/،‮‭0 9314‬/،‮‭5 8954‬/،‮‭6 8839‬/،‮‭8 8556‬/،‮‭7490/4 7514‬ و ‮‭7456/5‬ نشان نداد. واژه های کلیدی: ذرت دانه ای، هیبرید، عملکرد دانه.