تعیین مناسب ترین جیره غذایی برای پرورش تیلاپیای سیاه ‭(Oreochromis niloticus) ‬در آب لب شور بافق

تیلاپیا جز ماهیان بومی آفریقا بوده، اما به بسیاری از مناطق حاره تا معتدل دنیا در طول نیمه دوم قرن بیستم معرفی شد. با توجه به اهمیت تیلاپیای نیل ‭Oreochormis niloticus ‬و چشم انداز مفروض آن در کشور و علم به اینکه موفقیت در سیستم پرورش متراکم به وجود اطلاعات کامل و گسترده ای در زمینه نیازهای غذایی به ویژه پروتیین به عنوان گران ترین ماده مغذی، بستگی دارد و از طرف دیگر به دلیل اینکه چربی به عنوان تامین کننده اولیه انرژی غیر پروتیینی بسیار تاثیر گذار است و زیاد و کم بودن آن اثر منفی بر رشد آبزی دارد، جهت دستیابی به یک جیره غذایی مناسب که منتج به بیشترین سود اقتصادی (حداکثر رشد و حداقل ضریب تبدیل غذایی) گردد نیاز پروتیین و چربی این ماهی مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش که در ایستگاه تحقیقات ماهیان آب شور داخلی بافق انجام شد، 4 سطح پروتیین خام (،‮‭15‬ ،‮‭29 22‬ و ‮‭36‬ درصد) و سه سطح چربی خام (،‮‭9 5‬ و ‮‭13‬ درصد) در قالب طرح فاکتوریل طراحی گردید. دوازده تیمار و هر یک با سه تکرار، در مجموع تعداد ‮‭36‬ عدد تانک ‮‭300‬ لیتری پلی اتیلینی با میزان آبگیری ‮‭150‬ لیتر و دبی 3 لیتر بر دقیقه استفاده شد و بچه ماهیان تک جنس تیلاپیای نیل نر با میانگین وزن اولیه ‮‭13/94 0/88‬ گرم به تعداد ‮‭15‬ عدد در هر تانک رهاسازی و در طول 8 هفته آزمایش ماهیان در حد نزدیک اشباع غذادهی شدند. نتایج حاکی از عدم وجود اختلاف معنی داری در میزان بقا بین سطوح مختلف پروتیین و چربی بود. با افزایش سطوح پروتیین میزان عمکرد رشد ‭(WG ‬و ‭SGR)‬، راندمان غذا ‭(FCR‬، ‭C) ‬و پروتیین ‭(PER‬، ‭PCE) ‬تا سطح ‮‭29‬ درصد بهبود یافت در حالی که با افزایش میزان چربی جیره اثر معنی دار مثبتی در این شاخص ها مشاهده نشد، لذا بهترین و اقتصادی ترین سطح پروتیین و چربی جهت دستیابی به عملکرد رشد، راندمان غذا و پروتیین مناسب به ترتیب ‮‭29‬ و 5 درصد می باشد. بر اساس مدل ریاضی در میزان چربی 5 درصد جیره، سطحی از پروتیین که منتج به رشد و راندمان پروتیین حداکثر شده است بین ‮‭33/9‬ تا ‮‭35/3‬ درصد می باشد. کلمات کلیدی: جیره غذایی، تیلاپیای سیاه، آب لب شور، بافق