بررسی سازگاری و عملکرد پروونانس های گونه های صنعتی اکالیپتوس در نواحی مختلف اکولوژیکی ایران ( استان مازندران )

عدم موفقیت جنگلکاری با گونه های غیربومی را می توان عدم توجه کافی در انتخاب رویشگاه، پروونانس و مبدا بذر گونه های مناسب و صنعتی دانست. در حال حاضر بر مبنای هر ناحیه آب و هوایی زیر طرح مستقلی تدوین و در تیمارها از پروونانس های مختلف گونه های اکالیپتوس استفاده گردید. قبل از عملیات اجرایی زیر طرح، نسبت به جمع آوری اطلاعاتی از قبیل خصوصیات خاک، پوشش گیاهی و عوامل اقلیمی در طی دوره ‮‭20‬ ساله اقدام شد. طرح در استان مازندران به مدت شش سال در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصا دفی به اجرا در آمد .در این آزمایش تعداد شش گونه و پروونانس اکالیپتوس به فاصله 3 در 3 متر از یکدیگر کشت شد. مشخصه هایی مانند زنده مانی، رشد طولی، رشد قطری،کیفیت و درصد تاج پوشش به صورت یک بار در سال ارزیابی شدند . آنالیز دادهصهای اندازهصگیری شده با استفاده از آزمون ناپارامتریک کروسکال-والیس انجام شد. نتایج نشان داد گونه ‭E. camaldulensis (‬‮‭41‬‭-ch) ‬بالاترین ارتفاع را داراست و گونه (‮‭166‬‭-sh) E. rubida ‬در مدت اجرای پروژه، قطر یقه بالاتری را نسبت چهار گونه دیگر دارد. بمنظور تجزیه و تحلیل دادهصهای درصد تاج پوشش و درصد زندهصمانی گونهصها در سال ‮‭1389‬ از آزمون تجزیه واریانس استفاده گردید. گونه (‮‭166‬‭-sh) E. rubida ‬بالاترین تاج پوشش و زنده مانی را داراست. پس از سال ‮‭1386‬ کل پایه های ‮‭18886‬‭) E. globulus ssp. globulus)‬از بین رفتند. واژه های کلیدی: اکالیپتوس، سازگاری، جنگلکاری، زنده مانی، قطر، ارتفاع