بررسی اثرات سطوح مختلف پروتیین و انرژی غذایی بر شاخص های رشد ماهی هامور در مرحله انگشت قد

به منظورتعیین پروتیین و انرژی مورد نیاز ماهی هامور معمولی ‭Epinephelus coioides ‬در مرحله انگشت قدی، 9 جیره غذایی نیمه خالص حاوی سه سطح پروتیین خام (،‮‭50 40‬ و ‮‭60‬ درصد) و سه سطح انرژی قابل هضم (،‮‭1 1416‬‭-KJg ‬و ‮‭18‬)، در یک سیستم آب در گردش (‮‭1 2‬‭-L min) ‬با متوسط دمایی ‮‭24/32 1/11‬ درجه سانتی گراد برای 8 هفته آزمایش شد. 3 تکرار برای هر تیمار در نظر گرفته شد که هر تکرار ‮‭20‬ عدد ماهی (‮‭16/79 0/4‬ گرم) در مخازن پلی اتیلینی حدود ‮‭300‬ لیتری ذخیره سازی و روزانه دوبار تا حد سیری تغذیه می شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بازماندگی، شاخص کبدی و شاخص وضعیت تحت تاثیر سطوح مختلف پروتیین و انرژی قرار نمی گیرد (‮‭05.0‬‭ P). ‬جیره شماره 5 حاوی پروتیین ‮‭50‬ درصد و انرژی قابل هضم ‮‭116‬‭-KJg‬، مناسب ترین جیره بود و بهترین میزان کارایی رشد، بازده غذایی و پروتیین و استفاده از مواد مغذی را در بین جیره های آزمایش شده نشان داد. کمترین مقدار دریافت غذای روزانه برای جیره ی حاوی بالاترین سطح پروتیین (%‮‭60‬) و انرژی (‮‭1 18‬‭-KJg) ‬مشاهده شد. مقدار ظاهری استفاده از پروتیین خالص ‭(ANPU) ‬در بین سطوح مختلف پروتیین و انرژی قابل هضم اختلاف معنی داری نداشت (‮‭05.0‬‭ P). ‬چربی بدن ماهی با افزایش سطح انرژی افزایش و رطوبت و خاکستر لاشه کاهش یافتند. پروتیین لاشه تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی جیره غذایی قرار نگرفت، اما با افزایش پروتیین جیره غذایی از ‮‭40‬ به ‮‭50‬ درصد در سطوح ثابت انرژی به طور معنی داری افزایش یافت (‮‭05.0‬‭> P). ‬این مطالعه نشان داد که ماهی هامور معمولی ‭ E. coioides ‬بهترین رشد را در جیره غذایی حاوی پروتیین ‮‭50‬ درصد، انرژی قابل هضم ‮‭116‬‭-KJg ‬و با نسبت پروتیین به انرژی قابل هضم، ‮‭25/31-1‬ ‭mgKJ ‬دارند. کلمات کلیدی: ماهی هامور، پروتیین، انرژی، جیره غذایی، رشد، تغذیه