آسیب شناسی دستورالعمل و شیوه نامه اجرایی محلات تهران بر اساس اصول ساختار سازمانی ومدیریت شهری

محله به عنوان کوچک‌ترین واحد تقسیمات شهری و سلول‌های تشکیل‌دهنده بافت شهری در نظام برنامه‌ریزی شهری نقش ویژه و خاصی را ایفا می‌کند. از آنجایی که محلات در کنار همدیگر به شهر معنا و هویت می‌بخشند، امروزه در بسیاری از شهرها با پدیده بحران هویت به ویژه در کلانشهرها روبه‌رو هستیم که با مشارکت آگاهانه ساکنین محلات و واگذاری کار مردم به خودشان و نوسازی و رشد و توسعه هر محله و منطقه به وسیله مدیران و ساکنین آن، می‌توان این خلأ را برطرف کرد که از این طریق علاوه بر هویت‌بخشی بیشتر به محلات با شناخت عوامل محیطی و تغییر آنها مقدمات تغییر و تحول ساختاری فراهم می‌آید.در این چارچوب عدم تمرکز از نوع اداری و اجرایی در سطح محلات عملی تر خواهد بود که با افزودن توان فکری و تصمیم‌گیری ظرفیت اجرایی توسعه می‌یابد که نهایتا عدم تمرکز در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری را موجب می‌شودکه به نتیجه این اقدامات به 3مؤلفه تراکم‌زدایی و تفویض اختیار و تحویل اختیار مبتنی است رهنمون می‌شود.. آنچه در شهرداری تهران و در انجام اقدامات محله محوری رخ داده است را می توان تغییر در ساختار سازمانی آن دانست این پژوهش به آسیب شناسی دستورالعمل و شیوه نامه اجرایی محلات تهران بر اساس اصول ساختار سازمانی و مدیریت شهری می پردازد که به روش مطالعه اسنادی انجام شده و مهمترین نتایج این پژوهش وتبیین اشکالات ساختاری مدیریت محلات ضرورت بازنگری و ارائه الگوی بهینه مدیریت محلات شهری بر مبنای اصول ساختار سازمانی است الگوی بهینه مدیریت و سپس با بهره گیری از تکنیک تحلیل محتوا به عنوان یک رویه عمومی ضمن تحلیل محتوایی شیوه نامه اجرایی و دستورالعمل مشارکت های اجتماعی در محلات شهر تهران. و در راستای توانمندسازی نظام مدیریت محله ای براساس ایجاد و توسعه نهادهای محله اش،الگوی بهینه کلان مدیریت محلات شهری در شهر تهرانرا ارائه کند