مدیریت محله ای ، حاکمیت محله ای ، هردو یا هیچ با تحلیلی بر محله سیدخندان

ارتقا مشارکت مردمی و ایجاد سازوکاری برای خدمات رسانی مطلوب تر به مردم، دو رویکرد یا انگیزه اصلی جهت شکل دهی به ساختار و نهادی است محله مبنا. پارادیم جدید مدیریت شهری دارای دو دستورکار است: توسعه عملکرد مدیریت شهری و تشویق مردم به مشارکت شهری. در راستای دستورکار و رویکردهای فوق، نهاد مدیریت محله ای در آمریکا صورت حاکمیت محله ای و در انگلیس این ساختار نام مدیریت محله ای به خود گرفته است. بررسی اهداف شهرداری تهران نشان می دهد که هر دو رویکرد فوق در تدوین دستورالعمل مشارکت اجتماعی مدنظر بوده است، لیکن دستیابی به اهداف مذکور نیازمند پشتوانه هایی است که در صورت عدم تحقق آنها هیچ یک از اهداف حاصل نخواهد شد. در این راستا هدف مقاله ارزیابی مدل پیشنهادی شهرداری تهران ، در چهارچوب دو رویکرد فوق، به صورت بررسی ضرورت وجودی و محتوایی عملکرد نهاد مدیریت محله در محورهای زیر است: ماهیت مدیریت و حاکمیت محله ای ، کارکردهای مدیریت شهری و محله ای، جایگاه سازمانی مدیریت محله ای و ارتباط آن با سایر نهادهای محله ای. بررسی انجام شده نشان می دهد که عدم یگپارچگی در فرایند تصمیم سازی، تصمیم گیری و اجرا در مدل پیشنهادی مانع اصلی در جذب مشارکت اجتماعی است. از سوی دیگر طبق تعاریف جهانی UMP و اجلاس سکونتگاههای انسانی وظایف مدیریت شهری در 5 حوزه اصلی تعریف شده است که واگذاری هریک از حوزه های عملیاتی به مدیریت محله ای نیازمند سازوکار ویژه و برنامه ی مشخصی است و نمی تواند از قاعده ای کلی برای تمامی محلات برخوردار باشد. لذا مدیریت محله ای نیازمند برنامه و سند توسعه ی منحصر بفردی است. همچنین موفقیت این برنامه ها وابسته به یکپارچگی و ارتباط افقی میان نهادهای متعدد در امر مدیریت محله است، مانند دفاتر دولت الکترونیک ، شورایاری ها، دفاتر پلیس +10 و ... .