شناخت وضعیت اجتماعی، معیشتی و مشارکتی جوامع روستایی و عشایری ساکن در محدوده مناطق خطر آتش سوزی جنگل مورد مطالعه: استان گلستان

آتش سوزی یکی از مهمترین عوامل مخرب در مناطق جنگلی محسوب شده و همواره این اکوسیستم حیاتی را مورد تهدید قرار می دهد و به عنوان یک فاکتور اکولوژیکی می تواند عامل ویرانگر و مخرب بوده و در عین حال با یک برنامه درست، اهرم مناسبی در مدیریت اکوسیستم ها محسوب گردد. در جنگل های استانصگلستان تکرار وقوع آتش سوزی در سطوح کم و زیاد می باشد و عامل آتش سوزی های مناطق جنگلی عمدتا به وسیله عوامل انسانی و در اثر بی مبالاتی و بی توجهی افراد و اشخاص نا آگاه صورت می پذیرد. آشنایی با وضعیت اجتماعی و اقتصادی جنگل نشینان و تاثیر آن بر وقوع آتش سوزی می تواند راهکاری مناسب برای مدیریت مناطق جنگلی دراین راستا باشد. برای بررسی این موضوع دو منطقه با خطر آتش سوزی زیاد و کم از جنگل های استان گلستان انتخاب شد. وضعیت روستاهای مستقر در دو منطقه فوق از نظر اجتماعی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفت. نظر 5 درصد از اهالی روستاهای مستقر در دو منطقه در خصوص راهکارهای مدیریت مناطق برای جلوگیری از آتش سوزی اخذ گردید. نتایج نشان داد که حضور عامل انسانی در منطقه با خطر آتش سوزی بالا بدلیل بیکاری زیاد ‮‭47/6‬ درصد و درآمد سالانه کمتر، زیادتر است. در هر روستا با خطر آتش سوزی بالا، تعداد واحد دامی، تعداد گله و چوپان بیشتر از منطقه با خطر آتش سوزی کم است . سطح تحصیلات ساکنین در منطقه الگویی با خطرآتش سوزی کم بیشتر از منطقه دیگر شد. به نظر می رسد این عوامل ممکن است موجب وقوع آتش سوزی بیشتر در منطقه با خطر آتش سوزی زیاد نسبت به منطقه با خطر کم باشد. از نظر مردم، برگزاری کلاس های آموزش و ترویج منابع طبیعی، برخورد با عوامل تخریب و تجاوز به جنگل، انتخاب قرقبان افتخاری، همکاری دولت در حفاظت از جنگل از راهکارهای جلوگیری وقوع آتش سوزی در جنگل است. کلمات کلیدی: آتشصسوزی جنگل، اقتصادی، اجتماعی، گلستان.