بررسی رژیم غذایی و ترکیب تقریبی لاشه خیاردریایی Stichopus sp. در آبهای استان هرمزگان

نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1067869
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 317
تعداد صفحات: 57
سال انتشار: 1396

نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این طرح پژوهشی:

چکیده طرح پژوهشی:

در این مطالعه رژیم غذایی و ترکیبات تقریبی گونه Stichopus herrmanni در استان هرمزگان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری ها به صورت ماهانه در پاییز و زمستان سال 1395 و بهار و تابستان سال 1396 با عملیات غواصی از سه ایستگاه در هر یک سه نمونه و جمعا 36 نمونه انجام و جهت بیومتری و مطالعات رژیم غذایی و آنالیز ترکیبات تقریبی رطوبت، پروتیین، چربی و خاکستر به آزمایشگاه منتقل گردیدند. شاخص طول نسبی روده(RLG) این خیار دریایی برابر 3/0± 2/2 بوده است که نشان دهنده همه چیزخوار بودن آن می باشد. از کل نمونه های مطالعه شده 89/65 درصد دارای معده پر و بقیه (11/34 درصد) دارای معده خالی بودند. میزان خوردن غذا از زمستان شروع و در تابستان فصل تخم ریزی، به حداکثر رسید، بطوریکه بیشترین مقدار شاخص شدت تغذیه در فصل تخمریزی 01/1± 866/7 به دست آمد. بعد از آنالیز محتویات روده مشخص شد که شاخص ارجحیت تغذیه براساس نوع محتویات موجود در لوله گوارش بترتیب شامل شن و گل ولای، فرامینفرا، شکمپایان، دیاتومه ها، دوکفه ایها، جلبک ها، آمفی پودها، رسوبات آلی، تماتودها، فلس و بندرت سخت پوستان کوچک می باشد که از پلانکتون ها از جمله Chlorella stigmatophora, Skeletonema costatum, Oocystis lacustris, Coscinodis cuscentralis و بسیار معدود از سایر گونه ها تغذیه می کند که بسیار تحت تاثیر تراکم و زمانی و گونه ای این پلانکتون ها در آب محیط پیرامونی است. گرچه در پاییز و زمستان نیز تغذیه دارند، ولی شاخص پر بودن معده در آنها عمده تغذیه را به دو فصل بهار و به خصوص تابستان نسبت می دهد و این موضوع رابطه تنگاتنگ شرایط دمایی با تغذیه فعال این خارپوست را نشان می دهد. در بررسی ماهانه ترکیبات تقریبی لاشه، بیشترین سطح پروتیین بر حسب درصد وزن خشک (59/0±99/16) مربوط به تابستان، بیشترین درصد رطوبت (11/2 ± 66/85) مربوط به زمستان، بالاترین درصد چربی (08/0±17/0) مربوط به زمستان و بالاترین درصد خاکستر (59/0 ±3) مربوط به تابستان مشاهده گردید. مجموعه اطلاعات موجود نشان می دهد که بر حسب تفاوت منطقه ای و تفاوت زمانی تغییراتی به طور معنی دار می تواند درآنالیز ترکیبات تقریی لاشه خیار دریایی وجود داشته باشد که موید اطلاعات پروژه حاضر می باشند. همچنین به نظر می رسد خیار دریایی مورد مطالعه با توجه به ترکیبات غذایی کم چربی و غنی از پروتیین می تواند در سبد غذایی انسانی نقش مهمی ایفا نماید.کلمات کلیدی: Stichopus herrmanni ، رژیم غذایی، شدت تغذیه، شاخص ترجیح غذایی، ترکیبات تقریبی لاشه.