نقش آزولا در بهبود پایداری شالیزار

یکی از تنگناهای کلیدی در مدیریت مصرف کودها در همه محصولات زراعی و از جمله برنج با سیستم آبیاری ویژه (غرقاب دائم)،راندمان مصرف پائین عناصر غذایی بویژه نیتروژن میباشد که تلفات نیتروژن در برنج توسط آبهای زیرزمینی، روان آب سطحی نیترات شویی و عمدتاً از طریق تصعید نیتراتNH3اتفاق می افتد و این امر موجب کاهش راندمان مصرف نیتروژن در برنج میشود بطوریکه حتی با افزایش مقدار کود، بیشتر کود اوره مصرف شده در خاکهای شالیزاری از دسترس گیاه خارج شده و سبب افزایش آلودگیهای زیست محیطی می گردد. برای خروج از این تنگنا یکی از راه کارهای کشاورزی نوین که استفاده از چرخه زندگی موجودات زنده در رشد و نمو? آن هاست را می توان اشاره نمود که ارزش زیست محیطی بالایی دارند. آزولا یکی از مهمترین موجودات زنده تامین کننده نیتروژن مورد نیاز برنج میباشد که از همزیستی جلبک میکرسکوپی سبز- آبی آنابنا و گیاه میکروسکوپی آزولا تشکیل یافته است که یک سرخس است و این گیاه علاوه بر انتقال نیتروژن هوا به خاک شالیزار سبب جلوگیری از رشد علفهای هرز، تقویت خاک شالیزار، جلوگیری از تبخیر آب شالیزار و در نتیجه صرفه جویی در مصرف آب، جلوگیری از رشد و نمو حشرات زیان آور مثل پشه مالاریا، اصلاح خاک و علاوه بر موارد فوق در استخرهای پرورش ماهی در تغذیه دامهای گوشتی و شیری به ویژه به گوسفند و گاو و تغذیه مرغ گوشتی و تخم گذار و در تغذیه انسان میتواند به کار میرود