مقایسه تأثیر دو روش مکانیکی ریپرینگ و کنتور فارو در جلوگیری از رواناب و رسوب

این تحقیق جهت بررسی تأیید 2-سازه مکانیکی ویپرینگ و کنتور فارو با شاهد به منظور تأیید هر کدام از سازه ها درکاهش رواناب و رسوب در قالب طرح آماده بلوک های کامل تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار به مرح له اجرا درآمده است البته گفتنی است که این تحقیق در دو شیب8/5% و13/5% اجرا شده . تمامی تیمارها روی خطوط تراز اجرا شدند و در هر دو شیب کرت هائی به ابعاد 15*10متر احداث گردید و در هر کرت یکی از سازه ها احداث شد و در متنهی الیه شیب هر کرت حوضچه هایی به منظ ور جمع آوری رواناب و رسوب حاصل از بارندگی طراحی شد ودور تا دور کرت ها تا ارتفاع 25 سانتیمتر بالا آورده شد تا رواناب بالادست به کرت وارد نشود و یا رواناب کرت از آن خارج نشود براساس داده های بدست آمده و تجزیه و تحلیل های آماری به عمل آمده اختلاف معنی داری ب ین سازه های اجرا شده با یکدیگر و با شاهد وجود دارد آمار برداری پس از هر بارندگی که تولید رواناب کرده بود به انجام رسید و در پایان تجزیه و تحلیل آماری بر روی داده ها صورت گرفت نتایج بدست آمده حکایت از آن دارد که سازه های ایجاد شده تأثیر بسزایی در جلوگیری از رواناب داشتند، و با توجه به اینکه فرصت نفوذ آب به داخل زمین افزایش یافته است سبب افزایش رطوبت خاک شده اند . این امر نشان دهنده مثبت بودن احداث این سازه ها جهت جلوگیری از هرزآب در دامنه ها دارد در شیب 8/5%کنتورفارو بیشتر از ریپرینگ از بروز رواناب و رسوب جلوگیری نمود و در شیب 13/5% به دلیل وجود یک لایه غیر قابل نفوذ از جنس آهک در عمق 40 سانتی متری خاک محل اجرای تحقیق طبق تجزیه و تحلیل های بدست آمده از آزمایشات آماری سازه رپرینگ بیشترین تأثیر را بر روی رواناب و رسوب داشته است به طور متوسط درصد پوشش گیاهی در شاهد حدوداً 13 % در کنتورفارو 22 % و در رپرینگ حدوداً 19 % برآورد گردیده است .