بررسی مدیریت ترفلان در آبیاری زیرسطحی انگور و وضعیت تجمع ریشه در اطراف قطره چکان

در شرایط کمبود منابع آب، از مناسبصترین روشصهای آبیاری برای افزایش بهرهصوری آبیاری، آبیاری زیرسطحی می-باشد.یکی از مهمترین موانع توسعه این سامانه، ورود ریشهص به داخل مسیر آب در قطره چکانصها و گرفتگی آن میصباشد. در این تحقیق تاثیر مدیریت تزریق ترفلان در سامانه آبیاری قطرهصای زیرسطحی به منظور جلوگیری از نفوذ ریشه بداخل قطرهصچکان و ممانعت از گرفتگی قطرهصچکان و تاثیر آن بر عملکرد و اجزا عملکرد انگور (رقم کشمشی سفید بیدانه)مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام آزمایش، باغ انگور واقع در منطقه ارومیه انتخاب گردید. طرح آزمایشیدر قالب بلوکهای کامل تصادفی با تیمارهای مدیریتی ترفلان (غلظت و زمان تزریق) در سه تکرار بود. تیمارها شامل آبیاری زیر سطحی بدون تزریق ترفلان (تیمار شاهد)، تزریق یک نوبت ترفلان با غلظت ‮‭25‬ میلیصگرم به ازای هر قطره چکان، تزریق یک نوبت ترفلان با غلظت ‮‭50‬ میلیصگرم به ازای هر قطره چکان ، تزریق دو نوبت ترفلان با غلظت ‮‭50‬ میلی-گرم(در مجموع ‮‭100‬ میلیصگرم)، تزریق دو نوبت ترفلان با غلظت ‮‭100‬ میلیصگرم (در مجموع ‮‭200‬ میلیصگرم)، تزریق سه نوبت ترفلان با غلظت ‮‭100‬ میلیصگرم در هر نوبت (در مجموع ‮‭300‬ میلیصگرم)، تزریق دو نوبت ترفلان با غلظت ‮‭200‬ میلیصگرم در هر نوبت (در مجموع ‮‭400‬ میلیصگرم)، تزریق سه نوبت ترفلان با غلظت ‮‭200‬ میلیصگرم در هر نوبت (در مجموع ‮‭600‬ میلیصگرم) واستفاده از لولهصهای دارای قطره چکان حاوی ترفلان بودند. کلیه لولهصهای حاوی قطره-چکان در عمق ‮‭40‬ سانتیصمتری نصب شدند. ابتدای هر خط لاترال یک عدد شیر کنترل و کنتور حجمی نصب شد. آبیاری و تزریق کود هر لاترال مستقل بود. آبیاری بر اساس جبران تخلیه رطوبتی خاک در عمق توسعه ریشه بطور یکسان برای کلیه تیمارها به انجام رسید. پس از برداشت محصول عملکرد و کیفیت انگور مورد بررسی قرار گرفته و با حفر پروفیل شناسایی و برداشت نمونه از لوله و قطره چکان گرفتگی قطره چکانصها مورد بررسی قرار گرفت. در سال اول در هیچکدام از قطره چکانصها گرفتگی مشاهده نشد ولی در سال دوم بقایای ریشه در برخی قطرهصچکانصهای شاهد (بدون تزریق ترفلان) مشاهده گردید. آبدهی قطرهصچکانهادر سال دوم آزمایش بطور معنیصداری ‮‭13/8‬ درصد در مقایسه با سال اول کاهش یافت. در سال دوم آزمایش مقدار کمی در برخی قطرهصچکانهای فاقد ترفلان مشاهده شد. تجمع ریشه در اطراف قطرهصچکان بطور معنیصداری ‮‭18‬ درصد در مقایسه با سال اول افزایش یافت. بررسی حجم ریشه در حاشیه قطره چکان نشان داد که با افزایش غلظت ترفلان از حجم ریشه در محیط قطرهصچکان بطور معنیصداری کاسته می-شود. طوریکه تزریق ‮‭25‬ و ‮‭50‬ میلیصگرم ترفلان به ازای هر قطرهصچکان به ترتیب موجب کاهش معنیصدار ‮‭9/7‬ و ‮‭19/2‬ درصدی تجمع ریشه در اطراف قطرهصچکان (به شعاع ‮‭10‬ سانتیصمتری خروجی قطرهصچکان)در مقایسه با تیمار بدون تزریق ترفلان شد. با توجه به تمایل بیشتر سالانه ریشه برای تجمع در اطراف قطره چکان توصیه میصشود تزریق ترفلان در سال اول بهرهصبرداری از سامانه آبیاری قطرهصای زیر سطحی برای باغات مسن انگور ‮‭25‬ میلیصگرم ترفلان به ازای هر قطرهصچکان و در سال دوم ‮‭50‬ میلیصگرم ترفلان به ازای هر قطرهصچکان و در سالهای بعدی به ازای هر سال میزان غلظت ترفلان به مقدار ‮‭50‬ میلیصگرم افزایش یابد. کلمات کلیدی: انگور،آبیاری قطرهصای زیرسطحی،گرفتگی قطرهصچکان و ترفلان