تولید و فرآوری بذر طالبی و خربزه

برای نخستین بار نام طالبی در اروپا در سال ‮‭1388‬ میلادی به وسیله وایکلیف برده شد که از آن به عنوان یک میوه خوراکی یاد شده است. منشا پیدایش طالبی و خربزه با اطمینان و به طور یقین مشخص نشده ولی چون گونه های وحشی ‭Cucumis ‬در آفریقا وجود دارند، احتمالا از این قاره خصوصا در منطقه شرقی بیابان ‭Sahara ‬جنوبی منشا گرفته است. مراکز ثانویه تنوع در هند، چین، ایران و جنوب روسیه است (سینگ و همکاران،‮‭2004‬، بهرامی سیرمندی و همکاران، ‮‭1390‬). کشت طالبی در تمام دنیا مرسوم است و در حال حاضر سطوح زیادی از مزارع جالیزکاری جهان را به خود اختصاص داده است. طالبی دارای ارقام زیادی است که از نظر شکل و طعم متفاوت می- باشند و گوشت در آن ها به رنگ های قرمز، نارنجی، زرد، سبز و سفید است. طالبی و گرمک شبیه خربزه هستند و از جهت غذایی و پزشکی، شباهت زیادی به خربزه دارند با این تفاوت که زودتر از خربزه می رسند و تردتر و هضم آن ها آسان تر است. هردو دارای پروتیین، چربی، قند، کلسیم، آهن، پتاسیم، ویتامین و مقدار کمی مواد نشاسته ای و سلولز هستند، اما تفاوت هایی با هم دارند. طالبی شیرین و خوشبوتر از گرمک است. خط های سبز دارد و پوستش زبر است. گرمک پوست صافی دارد و کف آن تخت است و درضمن خط هم ندارد. طالبی یکی از منابع ویتامین ‭A ‬است و مملو از بتاکاروتن است که در بدن تبدیل به ویتامین ‭A ‬می شود. طالبی و خربزه علاوه بر ویتامین هایC،‭A B‬6 ،B3 ،B2 ،B،9 E، B،1 ، حاوی عناصر معدنی و مواد مغذی مفید دیگری مثل پتاسیم، سدیم، فسفر، منیزیم، کلسیم وآهن می باشند. همچنین دانه غنی از لیپیدها و پروتیین می باشد که بیانگر میزان بالای انرژی است(بهرامی سیرمندی و همکاران،‮‭1390‬، پراهنز و نویز‮‭2008‬،). کشورهای اصلی تولید کننده خربزه شامل چین، ترکیه، ایران، اسپانیا و آمریکا می باشند. میوه عمدتا به صورت خام مصرف می شود، مصارف دیگر به صورت شربت، آب نبات، بستنی، بیسکویت و همچنین در لوازم آرایشی می باشد، همچنین دانه و برگ آن نیز مورد استفاده قرار می گیرد(پراهنز و نویز‮‭2008‬،). خربزه هم تقریبا در اکثر نقاط ایران کشت می شود و کشور ما پس از چین و ترکیه سومین تولیدکننده این محصول در جهان است(کشاورز‮‭1387‬،). طالبی و خربزه در استان های مختلف کشور ازجمله خراسان، تهران، قزوین، خوزستان، سمنان، فارس، اصفهان، گلستان ویزد کشت می شود که بیشترین عملکرد متعلق به استان گلستان و اصفهان است. کل سطح زیر کشت در کشور ‮‭76844‬ هکتار می باشد که سطح زیرکشت آبی ‮‭69603‬ هکتار و سطح کشت دیم هم ‮‭7241‬ هکتار می باشد. عملکرد آبی ‮‭18081/81‬کیلوگرم و عملکرد دیم هم ‮‭2761/18‬ کیلوگرم است (آمارنامه کشاورزی‮‭1388‬،).