بررسی تاثیر استفاده از لفاف های مختلف بسته بندی در افزایش ماندگاری نان

محصولات کشاورزی و غذایی که خسارت دیده، فاسد شده و یا کیفیت غیر قابل قبولی از نظر هر یک از خصوصیات حسی داشته باشند مورد پذیرش مصرف کنندگان قرار نمی گیرند و جز ضایعات محسوب می شوند. نان به عنوان یکی از محصولات استراتژیک و به عنوان قوت غالب مردم اکثر مناطق دنیا شناخته می شود. یکی از مشکلات مهم صنعت نان ضایعات بالای این محصول می باشد و یکی از عوامل موثر در ضایعات نان عدم وجود بسته بندی مناسب برای نان می باشد. در حال حاضر دسترسی به انواع لفاف های بسته بندی با دامنه وسیعی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن و وجود وسایل و تجهیزات متنوع بسته بندی، توانسته است مقدار ضایعات مواد غذایی را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. از عمده لفاف هایی که برای بسته بندی نان می توان استفاده کرد می توان به انواع پلی مرها مانند پلی اتیلن، پلی آمید( نایلون)، پلی پروپیلن، پلی استایرن، لفاف های چند لایه، پلیمر های متالایز شده و نیز بسته های حاوی نانوذرات رس اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی های متفاوتی می باشند. با توجه به موارد ذکر شده و از طریق آزمون های ارزیابی بافت، رطوبت، فعالیت آبی و ارزیابی حسی بهترین لفاف از جنس پلیمرهای ذکر شده، برای بسته بندی نان با ماندگاری بالا انتخاب شده و مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بسته های حاوی لایه های پلی اتیلن تری فتالات- پلی اتیلن تری فتالات - پلی اتیلن سبک از لحاظ کیفیت و ماندگاری بهترین نتایج را ارایه می دهند. همچنین با افزایش غلظت نانوذرات خاک رس به میزان 6 درصد، میزان نفوذپذیری نانوکامپوزیت های پلی اتیلن - خاک رس به مقدار 4 درصد کاهش می یابد و در نتیجه سفتی نان به تعویق می افتد که در اثر کند شدن فرایند از دست دادن رطوبت است. واژه های کلیدی: نان بسته بندی نانوذرات - ماندگاری