ارزیابی اکسشن های دو گونه مرتعی ‭Dactylis glumerata ‬و ‭Festuca arundinacea ‬برای عملکرد وکیفیت علوفه در دو شرایط آبی و دیم استان زنجان

گراسهای مرتعی در کشور ما دارای اهمیت زیادی هستند و از نظر تنوع گونه ای و دامنه گسترش جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند. وجود جنس ها و گونه های متعدد در این دسته از گیاهان مرتعی موجب شده است که در همه اقالیم حیاتی کشور بتوان تعداد زیادی از گونه های سازگار با آن شرایط را پیدا نمود. علف باغ ‭(Dactylis glumerata) ‬و فستوکای پابلند ‭(Festuca arundinaceae) ‬از گرامینه های مهم مرتعی چند ساله برای ایجاد چراگاه و تولید علوفه خشک در مناطق سردسیری بوده و در سطح وسیعی از مراتع کشور شامل استانهای شمالی و سلسله جبال البرز و زاگرس می رویند. هدف از این تحقیق، ارزیابی ‮‭36‬ژتوتیپ از هر گونه و تعیین جمعیت های برتر از نظر عملکرد و کیفیت علوفه در دو شرایط آبی و دیم، بررسی روابط بین صفات و گروه بندی جمعیت ها بر اساس صفات مورد مطالعه بود که برای انجام آن در سال ‮‭1383‬ تعداد ‮‭36‬ ژنوتیپ از هر گونه در دو شرایط آبی و دیم در فالب طرح لاتیس مربع در ایستگاه تحقیقات خیرآباد زنجان کشت گردیده و عملکرد علوفه ، صفات کیفی و صفات کمی طی سالهای ‮‭1384‬ الی ‮‭1386‬ مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده مورد تجزیه واریانس ساده و مرکب قرار گرفتند. براساس تجزیه مرکب داده ها در دو شرایط آبی و دیم، ژ نوتیپ های 4،‮‭35‬ و ‮‭22‬ برای فستوکای پابلند و ژنوتیپ های ،‮‭1053 1455‬ و ‮‭412‬ برای علف باغ از نظر عملکرد علوفه در شرایط استان زنجان قابل توصیه هستند. در نهایت برای تعیین فاصله ژنتیکی و گروهبندی، ژنوتیپ ها در 3 خوشه متفاوت قرار گرفتند که بسته به هدف تولید می توان از ژنوتیپ های مورد نظر در تولید بذور مصنوعی استفاده نمود. کلید واژه ها: زنجان، ارزیابی ارقام، عملکرد ، کیفیت علوفه، فستوکای پابلند، علف باغ