ارزیابی چند معیاره انتقال آبهای سطحی مازاد وپساب جنوب استان تهران به دشت مسیله قم

محدودیت منابع آب در استان قم به دلیل پایین بودن میزان بارندگی در منطقه و توسعه بیرویه بهرهبرداری از منابع آبهای سطحی در بالادست رودخانههای اصلی قمرود و قره- چای و تقاضای روزافزون برای مصرف آب در بخشهای مختلف، باعث گردیده جهت تامین منابع آب و کاهش چالشها و مشکلات ناشی از کمبود منابع آب استان، به انتقال آبهای بین حوزه ای جهت مصارف شرب و صنعت، استفاده از پساب جهت مصارف کشاورزی و صنعت و همچنین مدیریت صحیح منابع آب در کلیه زمینه ها روی آورده شود. دشت مسیله قم در گذشته یکی از مناطق غله خیز استان قم بوده،که در اثر کاهش ورودی آبهای سطحی به استان و همچنین تغییر شرایط اقلیمی در دهه های اخیر زمین های کشاورزی آن بایر شده است. احداث سدهای الغدیر ساوه و ١۵ خرداد بر روی رودخانه های قره چای و قمرود و به تبع آن کاهش ورودی آب های سطحی باعث گردیده بخش کشاورزی، منابع طبیعی، منابع آبهای زیرزمینی و محیط زیست منطقه با مخاطرات جدی مواجه شود. همچنین کاهش ورودی آبهای سطحی باعث عدم تغذیه سفره های آب زیرزمینی گشته و با گذشت زمان منجر به افت شدید سطح آبهای زیرزمینی و پیشروی آب شور به سمت دشت و بایر شدن اراضی کشاورزی (که قبل از احداث سدهای مذکور کشت میگردیده) شده است. در این مقاله با توجه به آمار و اطلاعات موجود، روند تغییرات کمی و کیفی منابع آب دشت مسیله و تاثیرات منفی ناشی از کاهش ورودی آبهای سطحی مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهاد انتقال آبهای سطحی و پساب جنوب استان تهران (از بند علیخانی) به اراضی دشت مسیله بعنوان راهکاری جهت کاهش این اثرات و بهبود وضعیت منابع آب و خاک دشت مسیله مورد ارزیابی چند معیاره فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی قرار گرفته است. بررسیها و تحلیلها نشان میدهد پیشنهاد اجرای طرح مذکور دارای توجیه فنی، اقتصادی ،اجتماعی و زیست محیطی بوده و از مهم ترین اثرات اجرای این طرح بهبود وضعیت منطقه زهدارشده دشت ورامین و احیای اراضی بایر شده دشت مسیله و کاهش مشکلات اجتماعی ایجاد شده در دشت مسیله میباشد. در انتها خلاصه نتایج ارزیابی چند معیاره طرح ارائه می گردد.