سیاستگذاری درنظام های آموزشی

امروزه دیگر هویت انسان ها تحت تأثیر یک جامعه و یا یک ساختار اجتماعی ثابت قرار ندارد، بلکه از یک هویت اجتماعی در عرصهبین المللی نیز متأثر می شود. بهره گیری درست و به دور از هر گونه افراط و تفریط و یا تعصب کورکورانه از سیاستگذاری میتواند موجب تحقق رسالت اصلی آموزش و پرورش گردد که همانا تربیت و رشد تک تک انسان ها به منظور کمال آنهاست. درعصر فرا پیچیده همگام ، با افزایش رقابت، پیچیدگی و جهانی شدن پویایی، ظهور سیاست گذاری های جدید نظام آموزشی پاسخیاست به طیف وسیعی از نیازهای متنوع آموزشی و پژوهشی جوامع بشری. بی شک یک نظام آموزشی مبتنی بر ساختار، عللشکل گیری و کارکردهای خود جهت توسعه و دستیابی به رسالت ها ی تعیین شده مسیر مشخصی را مطابق راهبردها و برنامههایش که ریشه در سیاستگذاری های آن دارد ترسیم نموده است. لذا چگونگی طی این مسیر های مشخص می تواند نقشه راهیبرای نهادهای علمی و پژوهش کشور باشد.سازمانهای آموزشی همانند سایر سازمانها دارای اهداف ، ساختار ، فرآیند سیاستگذاری ، برنامه ، منابع انسانی و فیزیکی میباشند اما سازمان های آموزشی محیط و ویژگی های منحصر به فردی دارند که آنها را از سایر سازمانها متمایز می سازد. سومعصر جهانی شدن در رشته فضایی دیگر اطلاعات و ارتباطات ، تغییر و تحولات سریع ، سازمانها از جمله آموزش و پرورش رابا چالش هایی مواجه ساخته است.از آنجایی که نظام آموزش و پرورش به عبارت دیگر تعلیم و تربیت یکی از محوری ترین وتعیین کننده ترین نهاد اجتماعی در تحقق و توسعه کشور به حساب میآید ضروری است برای رویارویی با تضادها ، تصادم ها وچالش آویر گول به سیاست گذاری حرفه ای در نظام آموزشی با تاکید بر مقوله آینده نگری و آیندهپژوهی اهتمام ورزد. بنابراینآموزش باید متوجه آینده باشد و به چشم اندازهای آینده بنگرد.