خوانش و شناخت عوامل موثر در آفرینش باغ های شفابخش در میزان تطابق با الگوی منظر باغ ایرانی

امروزه با صنعتی شدن جوامع بشری و بروز بحران های محیطی و تاثیر منفی روند گسترش شهرنشینی بر تمام ابعادزندگی بشر، انسان تحت تاثیر فشارهای روانی در عرصه های متعدد زندگی قرار گرفته که بخشی از آن در تعامل با محیطحاصل می شود. محیط به عنوان یکی از عواملی که بر سلامت روانی موثر است قادر به ایجاد تغییر در سطح سلامت روانیاست. مطرح شدن نیازهای جسمی و روحی انسان معاصر به برقراری ارتباط با طبیعت و الزام بازگشت طبیعت فراموششده دنیای صنعتی به محیط زندگی انسان، در جهت کاهش تنش و فشارهای امروزی، باعث به وجود آمدن مفهومی باعنوان باغ شفابخش در معماری منظر شد، هدف از معماری شفابخش انتظام پیدا کردن حواس انسان در جهت ارتباط قوهادراک با محیط است بطوری که محورهای منظر شفابخش حس یا حس هایی از مخاطب را بیدار کرده و در نهایت در کنارهم حواس پنجگانه را به تعادل رساند. در این میان باغ ایرانی نیز به عنوان نمونه ای از مناظر شفابخش مطرح است که درآن به واسطه به کارگیری حواس انسان، از طریق الگوهای شکل گیری منظر، حس آرامش و آسایش به انسان القا می شود.باغ ایرانی با به کارگیری حس بینایی، شنوایی، بویایی و لامسه برای درک محیط پیرامون، انسان را در محیطی فارغ ازهرگونه تنش و فشار عصبی قرار می دهد و حضور در منظری سلامت ساز را برای او فراهم می کند. این پژوهش می کوشدبا روش تحقیق بصورت اسنادی و بررسی متون در راستای مرور نظریات صاحبن ظران با بهره گیری از بررسی هایکتابخانه ای که برمبنای پژوهش ها و تحقیقات منتشر شده در این زمینه استوار است به بازشناسی رویکرد شفابخشیمعماری و منظر باغ ایرانی در تناسب با شاخصه های منظر باغ شفابخش که در ارتباط با حواس انسان است بپردازد.