طراحی اقلیمی مسکن در شهر مشهد با رویکرد بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر (با استفاده از سامانه ایستای ترکیبی؛ فضای خورشیدی (گلخانه) و دودکشخورشیدی)

امروزه بر اثر مصرف بی رویه انرژی های تجدید ناپذیر و رو به پایان رفتن این انرژی ها تلاش برای استفاده ازمنابع تجدیدپذیر بیشتر شده است. مشکلات استفاده از انرژی های تجدیدناپذیر فسیلی توجه گسترده ای رادر میان دست اندرکاران ساختمان به عنوان بزرگترین مصرف کننده انرژی به خود معطوف داشته است.انرژی خورشید یکی از منابع تامین انرژی رایگان، پاك و بدون اثرات مخرب زیست محیطی است. با توجه بهبحران انرژی در سال های اخیر و همچنین کاهش آلودگی و صرفه جویی در مصرف انرژی و کنترل عرضه وتقاضای انرژی، جایگزینی انرژی های تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی با انرژی های فسیلی اهمیت زیادییافته است با توجه به جغرافیای کشور ایران امکان استفاده حداکثری از انرژی خورشید در بخش های مختلفکشور در کل ایام سال وجود دارد . هدف از این مقاله طراحی مسکن براساس ویژگی های اقلیمی با بهرهگیری از انرژی های تجدیدپذیر تحت غالب سیستم ترکیبی (گلخانه با دودکش خورشیدی) می باشد. سهمقوله کمبود منابع انرژی، افزایش جمعیت و محیط زیست ضرورت استفاده از انرژی های نو را تبیین میکند. به کارگیری سامانه های ایستا در طراحی ساختمان های مسکونی، روشی برای بهینه سازی مصرفانرژی و استفاده از پتانسیل های محیط طبیعی برای تامین انرژی مورد نیاز ساختمان می باشد که به جایاستفاده از انرژی های فسیلی، از انرژی های پاك و تجدید پذیری همچون خورشید، باد و... استفاده می نماید.روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از اینپژوهش به درك اهمیت نقش بهره گیری از انرژی خورشید در ایجاد رویکرد پایداری در طراحی معماریمنجر می شود. چرا که بهره جستن از انرژی های تجدیدپذیر، قابل اعتماد و پاك تنها راه حل برون رفت جامعهبشری از بحران انرژی کنونی است.