تأثیر عوام گرایی کیفری بر افزایش جمعیت کیفری زندان ها

یافته های علمی نشان می دهد، عوام گرایی علی رغم نوظهور بودن، که خاستگاه آن را می توان اوایل دهه 90 میلادی دانست، همواره نقش بسزایی در سیاست های کیفری کشورها در دهه های گذشته ایفا کرده است. بیشترین نقش عوام گرایی را شاید بتوان در تعیین سیاست های کیفری دانست، که سیاست گذاران نظام عدالت کیفری، بدون توجه به یافته های علمی، نظرات کارشناسی و آمار و ارقام، سیاست هایی را تدوین و اجرا می کنند که صرفا جنبه نمادین و نمایشی دارد. دست اندرکاران نهاد عدالت کیفری تلاش می کنند تا اتخاذ سیاست هایشان بیشتر انعکاس خواسته های مردم اعم از تامین منافع، مقابله با جرم و برقراری امنیت عمومی باشد تا اصول و ارزش های نهاد عدالت کیفری. اثرات این سیاست گذاری آنجایی نمود پیدا می کند که در زمینه حبس، امروزه شاهد افزایش چشم گیر جمعیت کیفری هستیم. جایی که مقامات دستگاه قضا، به جای بیشتر بکارگیری از مجازات های جایگزین، پیشگیری و مقابله با عوامل بروز جرایم به خصوص جرایم غیر خشونت بار، تجویز زندان و حبس گرایی را راه درمان و مقابله با آن می دانند. اتخاذ این سیاست ها علاوه بر آنکه موجب افزایش جمعیت کیفری و تحمیل هزینه به نظام عدالت کیفری می شود، بعضا فرد(متهم) و جامعه را نیز متحمل زیان ها و آسیب های جبران ناپذیری می کند. به لحاظ منطقی این نکته قابل بحث است که اساساً چه کسی را می توان مستحق مجازات حبس و تا چی اندازه می توان این مجازات را کاربردی و موثر دانست. مقاله حاضر کوششی است برای ارائه توصیف عوام گرایی کیفری و تاثیر آن بر سیاست های کیفری که در نتیجه افزایش جمعیت کیفری را به دنبال داشته است.