اصول و شیوه های جبران خسارت ناشی از ساخت سازه

توسعه نیازهای انسان امروزی و پیشرفت حیرت آور دانش و صنعت ساخت و ساز موجب گردیده تا روابط حقوقی میان دو گروه مالکان و سازندگان ساختمان، روز به روز پیچیده تر شود و به موازات ایجاد رفاه در زندگیعمومی و سکونت در ساختمان های مجلل و مرتفع، خطرات و مسئولیت های مضاعفی را به همراه آورد. نگاهی به خسارات ناشی از عملکرد ساخت و ساز پروژه های ساختمانی نشان می دهد عدم رعایت نظامات واستانداردهای لازم از یکسو و تلاش جهت تحصیل منافع بیشتر از سوی دیگر، سازندگان ساختمان را در معرض مصادیق تقصیر قرار داده و زمینه ها و اسباب ورود زیان به مالکان را پدیدار نموده است به همین جهت، نظام هایحقوقی معاصر حمایت از زیاندیده را بعنوان یکی از وظایف خطیر، بیش از پیش در دستور کار خود قرار داده و به انحاء مختلف در صدد چاره اندیشی مناسب و وضع قواعد الزام آور بر آمده اند. در این رهگذر، گام های تقنینیمؤثری اتخاذ شده است اما همواره این ابهام باقی است که نوع و مبنای مسئولیت مدنی سازندگان ساختمان کدام است و این مسئولیت تا چه میزان قادر به جبران خسارت است. واقعیت آن است که در این حوزه از حقوق،وحدت نظر و چارچوب تعیین شده ی یکسانی در نظام تقنینی کشورها و دکترین حقوقی وجود ندارد. برخی از نظام های مورد بحث، نوع مسئولیت را تضامنی و مبنای آن را تئوری خطر، برخی دیگر برای سازندگان مسئولیتمحض قائل اند و بعضی نیز متناسب با میزان تقصیر، آن را متفاوت و برخی این نوع مسئولیت، یک قلمرو مشخص و آمره مقرر نموده اند.