نقش خوک بعنوان منبع غذایی در محوطه های پیش از تاریخ ایران

یکی از یافته های تقریبا مشترک از میان مکان های باستانی،بقایای استخوانی حیواناتی است که در رژیم غذایی انسان های آن دوره جای داشته، بقایای استخوانی بطور غیرمستقیم با توجه به تعلقشان به زمان و مکان و گونه ای خاص اطلاعات با ارزشی را در خصوص زمان، تاریخگذاری،آب و هوا،محیط زیست،شیوۀ معیشت و الگوی کشتار و همین طور در مورد بومی یا غیر بومی بودن گونۀ مورد نظر در اختیار محققین قرار می دهد. بررسی کیفیت و کمیت بقایای استخوانی در این ارزیابی که حیوان مورد نظر در یک محل خاص کشته شده و بعد از قطعه قطعه شدن به محل اصلی زندگی انسان ها منتقل شده کمک می کنند.استفاده از خوک و گراز از دوران پایان پارینه سنگی و میان سنگی در زندگی انسان نقش داشته است.پژوهش حاضر بر اساس جمع آوری داده ها بصورت کتابخانه ای و استفاده از گزارشات و داده های بجا مانده از کاوش ها صورت گرفته است. در این پژوهش، به بررسی نقش حیوان خوک بعنوان منبع غذایی در محوطه های پیش از تاریخ می پردازیم