روایت آب در گزارش واقعه کربلا (مطالعه موردی: متون منظوم فارسی و مجالس تعزیه)

آب به عنوان یکی از عناصر چهارگانه طبیعت در متون و مواریث مکتوب در شاخه های مختلف علمی مجال طرح پیداکرده است. پیوند نقش های نمادین و اسطوره ای آب و کارکردهای آن در ساحت دانشی و علوم گوناگون از اهمیت آن به عنوانعنصری حیات بخش و سرچشمه زندگی در همه مراتب هستی و رمز تجدید حیات مادی حکایت دارد. مقاله حاضر با در نظرداشتن نقش های نمادین و کارکردی آب می کوشد از طریق بررسی گزیدهای از متون منظوم فارسی و مجالس تعزیه نحوه صورت-بندی آب و مضامین مرتبط با آن را در رویداد عاشورا مورد واکاوی قرار دهد. یافته های حاصل از این پژوهش حاکی از محوریتکلان گزاره آب و صورت بندی آن در قالب های حماسی، عرفانی و عاطفی است. پیوند اسطوره های باستانی ایران با باورهای شیعینیز از جمله شاخصه های روایت گری آب در مجالس تعزیه است.