بررسی اصول معماری پایدار در طراحی مراکز گردشگری

یکی از چالش های قرن اخیر بهره برداری ناصحیح گذشتگان از منابع طبیعی و تخریب آن در طی سالیان گذشته می باشد که به مرور منجر به تغییر سبک زندگی ساکنان شهرها و تبدیل به زندگی ماشینی امروزی شده است. بررسی های اخیر نشان می دهد که اکنون زمان آن رسیده است که نسبت به تأثیرات به جای مانده از حیات خود بر محیط زیست طبیعی حساس تر عمل کنیم و به شیوه ای نیازهای خود را مرتفع نماییم که آیندگان با چالش های امروزی ما مواجه نشوند و چه گامی مؤثرتر از آن که با شناخت و رعایت اصول طراحی پایدار به ساخت محیط پیرامون خود بپردازیم. معماریان بر این باورند که با بکارگیری اصول معماری پایدار در طراحی بنا اقدامی مؤثر جهت حفظ محیط زیست و تسهیل حیات نسل امروز و نسل های آینده، خواهند نمود و نیز جامعه شناسان با درنظر گرفتن شهرهای دل مرده و شهرنشینان منزوی، ایجاد مکان هایی جهت گذراندن اوقات فراغت و گردشگری درون شهری را در راستای پاسخ به نیازهای جامعه انسانی شهرها ضروری می دانند. در این راستا می توان نتیجه گرفت که با بکارگیری اصل طراحی انسانی و صرفه جویی در مصرف منابع طراحی براساس چرخه حیات بنا و اصول معماری پایدار در طراحی مجموعه های گردشگری هم در جهت رفع نیازهای روحی و اجتماعی ساکنان شهرها پرداخت و هم ساختارهای پایداررا در محیط های شهری گسترش داده و با ایجاد محیط طبیعی سالم اقدام مناسبی در جهت حفظ شهرهای برای دراز مدت، ن مود. مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی و جمع آوری داده های کتابخانه ای و بررسی اصول معماری پایدار در طراحی مراکز تفریحی، با استفاده از مطالعه نمونه های موردی مشابه، درصدد است با معرفی راهکارهای مؤثر در خصوص جذب طیف گسترده جامعه شهرنشین به محیط های تفریحی و ا قدام به طراحی پایدار مجموعه های تفریحی نماید.