تبیین الگوهای طراحی فضاهای باز شهری و تعاملات اجتماعی کشور مالزی

در دوره معاصر فضاهای شهری و خصوصا پارک ها به عنوان مکانی که نقشی اساسی در برقراری تعاملات اجتماعی ایفامی نمایند مورد توجه جدی قرار گرفته و کانون تمرکز دانش- حرفه طراحی شهری بدل گردیده اند و منحصر به جنبه کالبدی و فیزیکی نبوده و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت اوست که معنا می یابند و باعث پدیدار شدن الگوهایی درذهن ما می شود، موجب درک بصری ما از یک محیط و تبدیل فضا به مکان در مرحله ی بعدی می شوند .طراح منظرشهری باید با ترکیب فضایی و شخصیت سایت ارتباط برقرار کند و ویژگی های زمانی که در آن حضور دارد نیز بیاننماید در غیر این صورت آنچه از منظر شهرهای امروزی در ذهن تداعی می شود تاثیر موفقی نخواهد داشت.نحوه پاسخگویی معماری فضا در این محیط ها به مسائل فرهنگی و اجتماعی توسعه مجموعه را گسترش خواهد داد زیرا بقایچنین مجموعه هایی در گرو حضور و اجتماع پذیری محیط برای مردم است.آنچه از آن به عنوان معماری فضا یاد میشود دنیایی از عوامل تاثیر گذار و تاثیر پذیر محیطی است که رابطه ی نحوه ی نگرش و پیاده سازی آن بر گسترشعوامل اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته است.جهت بررسی اصول طراحی و کارکردهای فضای باز شهری کشورمالزی لازم است که بر مبنای یک روش تحقیق که متکی بر یافته های مستند باشد به بررسی مفاهیم و شناسایی اصولیاز طراحی این کارکردها در معماری منظر پارک های شهری کشور مالزی بپردازیم. ابتدا سعی کردیم با مطالعه کیفیتمولفه های فوق الذکر به مبانی نظری تحقیق برسیم و سپس با بررسی نمونه های اجرا شده در کشور مالزی به شناختمعیارهای این مولفه ها دست یابیم.این تحقیق از نوع کیفی می باشد که با روش توصیفی- تحلیلی و روش استدلال قیاسی به تحقق اهداف تحقیق پرداخته است.