آنالیز پایداری در بناهای سنتی و الگو برداری از آنها در ساختمان های مدرن (بررسی نمونه ی موردی خانه طباطبایی، کاشان و خانه آیت اللهی، یزد)

امروزه بر اثر مصرف بی رویه انرژي هاي تجدید ناپذیر و رو به پایان رفتن این انرژي ها تلاش برای حفاظت ساکنین خانهها در برابر شرایط اقلیمی آزاردهنده و راهکارهای مورد استفاده در بناهای سنتی جهت استفاده از آنها برای دستیابی به آسایشحرارتی ساکنین مورد توجه طراحان قرار گرفته است. معماري پایدار داراي مفاهیم عمیقى است كه پیوند دهنده ي انسان، طبیعت ومعماري است. نکات قابل تأمل در این زمینه، شگردهاي به كار رفته در طراحى سكونت گاه هاي سنتی است كه علیرغم شرایطمحیطى سخت و خشن این مناطق، امكان زندگى امن، راحت و پایدار را براي هزاران سال فراهم كرده است. معماري سنتى ایرانىغنى ترین عناصر و ارزش هاي هویتى را دربرداشته و از طریق هماهنگى با طبیعت و استفاده از انرژي های پایدار آن همانندخورشید و باد و عناصر اصلى آن مثل آب و خاك و گیاه به نحو شایسته در معماري گذشته گام هاي موثري برای ساکنان برداشتهاست. هدف از این پژوهش بررسی عوامل پایدار مسکن و بکارگیری ترفندهای معماری سنتی و نحوه عملکرد و تأثیرشان برسکونتگاه های مدرن امروزی در اقلیم گرم و خشک می باشد. در این راستا با مطالعه ی موردی بر روی خانه ی طباطبایی درکاشان و خانه ی آیت اللهی در یزد سعی در شناخت و آنالیز این عوامل با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که با به کارگیری مفاهیم سنتی و روش های انفعالی (غیر پویا) در طراحی خانه، می توان بخشی از انرژی هایفسیلی را صرفه جویی واز انرژی های تجدید پذیر چون خورشید بهره گرفت و هماهنگی، همسازی و وفاق با طبیعت را در خانهسازی امروزی در تداوم خانه سازی سنتی مورد توجه اساسی قرار داد.