تحلیل و بررسی ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی ایران

در ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی ، حقوقی برای خواهان در نظر گرفته شده که تا پایان جلسه ی اول دادرسی اختیاراعمال آنها را دارد. این حقوق تحت عنوان دعوای اضافی تعبیر می شوند. بر خلاف سایر دعاوی طاری ، در قانون آیین دادرسیمدنی فقط یک ماده به آن اختصاص پیدا کرده و تنها به ذکر مصادیق آن از قبیل کاهش خواسته، افزایش خواسته، تغییر نحوهدعوا، تغییر خواسته و تغییر درخواست پرداخته و مفهوم و قلمرو هر یک از آنها را بیان ننموده و همچنین چگونگی اجرای آنهارا مشخص نکرده است. در این مقاله، تلاش شده ضمن تعیین موقعیت و تبیین ماهیت و اختیارات مذکور در ماده 98 قانونآیین دادرسی مدنی، توضیحاتی هم راجع به مصادیق آنها و شرایط اقامه و رسیدگی به آنها و در انتها تکلیف دادگاه ها درمواجهه با با دعوای اضافی بیان شود.