دیپلماسی علم و فناوری در کشورهای در حال توسعه (نمونه موردی: کشور چین)

دیپلماسی علم و فناوری پدیده است که اگر چه نوظهور نبوده، لیکن ادبیات آن در سال های اخیر رو به افزایش است وتجربیات موفقی را با خود به همراه آورده است. دیپلماسی علم و فناوری به معنای تعامل علم و فناوری با دیپلماسی درجهت تأمین منافع کشورها در حوزه بین الملل می باشد و تا کنون کشورهای زیادی آن را به خدمت گرفته اند. پژوهشموجود در خصوص توسعه دیپلماسی علم و فناوری شکل گرفته است. خلأیی که بسیاری از خبرگان به آن اذعان داشتهاند. بهره گیری از علم و فناوری روز، مستلزم به هم پیوستن به شبکه جهانی دانش و برقراری تعامل به ویژه با صاحبانعلم و فناوری در این شبکه است. دولت ها به عنوان بازیگران اصلی در فضای بین المللی، بستر تعامل سایر کنشگران ملیدر فضای بین الملل را فراهم می کنند. بر این اساس سیاست خارجی نقش محوری در ایجاد بستر همکاری های علمی وفناورانه دارد. از سوی دیگر توانمندی های یک کشور در حوزه علم و فناوری می تواند ابزاری پیش برنده در حوزهسیاست خارجی باشد. به همین دلیل دیپلماسی علم و فناوری غلاوه بر شبکه ملی تابعی از شبکه بین المللی همکاریهای علمی و فناورانه است.