بررسی معماری همساز با اقلیم با رویكرد عدم هدر رفتن انرژی

در آغاز دهه 1980 پژوهشگران علت گرمايش زمين را در بستر گسترده تر اقليم بررسي كردند. اقليم و شرايط آب و هوايي نقشبسيار مهمي را در زندگي انسان ها ايفا مي كنند. اين نقش در طراحي خانه ها و بناها و شكل دهي به سكونتگاه هاي انسان ها بسياربارز مي باشد. پيشينه طراحي و ساخت و ساز با توجه به معيارها و ويژگي هاي طبيعي و اقليمي در معماري سنتي ايران به صدهاسال مي رسد و از شاهكارهاي معماري جهان به شمار مي آيد. در اين مقاله سعي شده است كه اصول معماري را همساز با اقليمهر منطقه با تكيه بر ويژگي هاي آن بيان كرد. به طور كلي استفاده از انرژي هاي طبيعي و نيز حفظ و جلوگيري از هدر رفتنانرژي توليدي از ساير منابع و تنظيم تعادل حرارتي به صورت منطقي بين داخل و خارج ساختمان هدف اصلي ساكنان هر اقليممي باشد. مصرف بالاي انرژي، يكي از دغدغه هاي مهم جهاني در دهه هاي گذشته بوده است.از آنجا كه يكي از محورهاي نيل بهتوسعه پايدار، بهينه سازي مصرف انرژي مي باشند، ارايه راهكار هايي در اين زمينه به ويژه در بخش ساختمان و مسكن از اهميتفراواني برخوردار است. بخش ساختمان و مسكن با مصرف بيش از 40% انرژي، بزرگترين مصرف كننده انرژي در ايران است. ميانگين مصرف انرژي ساختمان ها در ايران بيش از 5/2 برابر متوسط مصرف جهاني است.كاهش مصرف انرژي در بخش ساختمان و مسكن تاثير بسزايي بر كل مصرف انرژي كل كشور خواهد داشت.