مدل سازی پلاسمای ناشی از رادیونوکلئیدهای موجود در سطح زمین به منظور پایش آلودگی هسته ای از راه دور

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 456

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ECDS06_083

تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1399

چکیده مقاله:

سطوحی از زمین که در اثر یک رویداد پرتویی توسط رادیونوکلئیدها آلوده شده باشد، پرتوزایی آلودگی هسته ای منجر به ایجاد یونش و برانگیزش در اتمسفر شده و درنتیجه یک پلاسمای کمدمای شبه خنثی با یونیزاسیون ضعیف در جو بالای ناحیه ی آلوده شده شکل می گیرد. در حال حاضر روش های زیادی برای سنجش ازدور زمین وجود دارد که امکان شناسایی مناطقی با آلودگی هسته ای گسترده را فراهم می کند. این روش ها به اصول فیزیکی متنوعی متکی هستند و هرکدام محدودیت ها، مزایا و کاستی های خاصی دارند. به هنگام توسعه ی سامانه های پایش هوایی مناطق دارای آلودگی هسته ای، استفاده از مدل توزیع فضایی الکترون یون پلاسمای کمدمای شکل گرفته بر روی مناطق و خاک های بسیار آلوده، یک روش بدیع و مؤثر خواهد بود. این مدل بیانگر خصوصیات فضایی منحصربه فرد توزیع چگالی الکترون یون پلاسمای شکل گرفته است و با استفاده از آن میتوان آلودگی هسته ای سطحی خاکها و قلمروها را از راه دور با اطمینان شناسایی کرد. توسعه ی فناوری های سنجش ازدور آلودگی هسته ای از آنجایی قابل اهمیت است که برای مناطق به شدت آلودهای مثل راکتورهای هسته ای آسیب دیده، حتی اقامت انسان برای مدت زمان بسیار کوتاه، کشنده است و لذا به جهت سنجش آلودگی، از روش های تشخیصی از راه دور باید استفاده نمود. در این پژوهش، اصول کلی روش پلاسمایی پایش آلودگی هسته ای از راه دور ارائه می گردد. با توجه به نتایج حاصل شده، توسعه ی فناوری پلاسمایی پایش آلودگی هسته ای از راه دور، نقش مهمی در تحقق اهداف ایمنی سرزمینی و پدافند غیرعامل خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

آلودگی هسته ای ، پلاسمای ناشی از رادیونوکلئید ، پایش از راه دور ، ایمنی سرزمینی.

نویسندگان

محمد نیکو صفت

دانشجوی دکتری تخصصی فیزیک هسته ای، دانشکده و پژوهشکده علوم پایه، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران

اردشیر باقری

هیات علمی گروه فیزیک، دانشکده و پژوهشکده علوم پایه، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران

زهرا شهبازی راد

دکتری تخصصی مهندسی هسته ای، دانشکده مهندسی هستهای، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

پریسا تقی پور

دانشجوی دکتری تخصصی فیزیک هسته ای، دانشکده علوم پایه، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران