بررسی روایات ناظر به مقام اهل بیت (ع) از منظر نهج البلاغه

نهج البلاغه به عنوان یکی از منابع اصیل روایی اسلامی همواره مورد توجه جامعه علمی و دینی شیعیان بوده است. سید رضی از علمای نزدیک اوائل غیبت کبرا با چینش و نگارش سخنان فصیح و بلیغ حضرت علی (ع) هرچند به قصد جمع آوری تمتم سخنان حضرت نبوده، اما عملا یادگار ارزشمندی از آن بزرگوار را حفظ و منتشر نموده است. در نهج البلاغه می توان معارف گوناگونی از مباحث مربوط به خداشناسی و توحید، جایگاه و اهمیت نبوت و امامت، احوال قیامت و مرگ، دنیا و آخرت، بهشت و جهنم، و صدها موضوع دیگر در زمینه درمان دردهای روحی و روانی، حل معضلات اجتماعی، آموزه های کفرستیزی و فقرستیزی، خودسازی و تقوا و ... یافت که همگی به زیبایی صف ناپذیری در این کتاب عظیم الشان جمع شده است. از موضوعات مهمی که در بیان علوی منعکس شده است، مباحث پیرامون اهل بیت (ع) می باشد. این که فردی از اهل بیت درباره اهل بیت بگوید، آن هم با زبانی فصیح و بلیغ، نیازمند به ژرف اندیشی و تامل و تدفق است. مقاله حاضر قصد دارد ضمن اشاره کوتاهی به زندگی سید رضی به عنوان مولف نهج البلاغه روایات ناظر به اهل بیت (ع) را ذیل عناوینی نظیر: ضرورت وجود امام، عصمت و برتری امام، امامان شیعه صادقند، امام فقط به امر خدا و سنت پیامبر عمل می کند، علم و دانش امام، امام خلیفه خدا در روی زمین و حضرت مهدی (عج) در نهج البلاغه مورد شرح و بسط قرار دهد.