مطالعه فقهی و حقوقی جرایم بر علیه کودک

جبران خسارت از کودک و دریافت غرامت از بزه کار، گامی بلند برای فائق آمدن بر ضرر و زیان های وارده است و به بزه دیده مساعدت می نماید تا در پرتو اجرای عدالت، زندگی خویش را سامان دهد. جبران صدمات جسمانی و روحی و روانی کودک تأیید رنج ها و صدمات او و ناعادلانه بودن و نامشروع بودن بزه ارتکابی است که می تواند تدبیری سزادهنده و در عین حال بازدارنده قلمداد شود و به منزله ی شیوه ای جهت جبران پاره ای از زیان ها و آسیب های وارده بر کودک بزه دیده و شیوه ای به نظر اجتماعی- سازنده برای پاسخگو ساختن مجرم، همزمان با ارائه ی گسترده ترین قلمرو احتمالی برای توان بخشی کودک استفاده شود که هم به مسئولیت پذیری و بازپروری بزهکار کمک شایانی می نماید و هم از بزه دیدگی ثانوی کودک در فرآیند کیفری و متعاقب آن بزه دیدگی مجدد او در جامعه ممانعت به عمل می آورد. در قوانین ایران و بر اساس شواهد و مطالعه حاضر سخت گیری بیشتری بر جرایم بر علیه جنین وارد و مجازات های شدیدتری وارد گردیده است. در هر حال در قوانین و حقوق ایران این امر جرم بوده و مجازات هایی نیز برای آن دیده شده است. این تحقیق بر مبنای روش تحلیلی، توصیفی و بر اساس روش گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای صورت گرفته و نتایج آن بر مبنای تطبیق فقه و حقوق در انتها آمده است.