اثربخشی آموزش های تعامل اجتماعی مبتنی بر روش های شناختی-رفتاری بر خودپنداره اجتماعی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش های تعامـل اجتمـاعی مبتنـی بـر رویکـرد شـناختی-رفتـاری بـر خودپنداره اجتماعی دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با پیگیـری و گروه کنترل انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شاهین شـهر محصـل در سال تحصیلی 98-99 بوده اند. برای تعیین نمونه ابتدا از بـین مـدارس شـاهین شـهر، دو مدرسـه از دوره دوم ابتدایی به صورت دردسترس انتخاب شده و پس از هماهنگی با مسئولین این مدارس، از دانش آموزان پرسشـنامه خرده مقیاس خودپنداره اجتماعی پرسشنامه استاندارد خودپنداره ساراسوت (1981) گرفته شـد و از بـین دانـش آموزان تعداد 30 نفر با کمترین نمره خودپنداره اجتماعی انتخاب شدند. سپس دانش آموزان بـه صـورت تصـادفی در گروه های آزمایش 15) نفر) و کنترل 15) نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 6 جلسه 30 دقیقـهای و بـه صورت گروهی و در قالب برنامه ویژه مدارس (بوم) از دیماه 1398، تحت مداخله با پروتکل آموزشی آموزش هـای تعامل اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری محقق ساخته متناسب با دانش آموزان قرار گرفتند. در پایـان، هر دو گروه در مرحله پس آزمون ارزیابی شدند. به فاصله یک ماه از پـس آزمـون، آزمـون پیگیـری انجـام شـد و داده ها با استفاده از روش آزمون های مکرر تجزیـه و تحلیـل شـدند. نتـایج نشـان داد کـه آمـوزش هـای تعامـل اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر خودپنداره اجتماعی دانش آموزان تاثیرگذار بـوده اسـت. همچنـین با توجه به نمره های خودپنداره اجتماعی دانش آموزان در آزمون پیگیری، می توان نتیجـه گرفـت کـه ایـن روش باعث ایجاد تغییرات در خودپنداره اجتماعی دانش آموزان می شود اما برای پایدار بودن این تغییرها و آموزش هـا نیاز به برنامه ریزی دقیق آموزشی، آموزش های مداوم والدین، معلمان و دانش آموزان است.