بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر عملکرد در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS)

افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسPwMSشناخته شده اند که از طیف گسترده ای از درمان های پزشکی و غیرپزشکی استفاده می کنند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزارپرسشنامه می باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر عملکرد در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسMSمی باشد. جامعه آماری پژوهش، خانواده های دارای فرد مبتلا بهMSمی باشند. تعداد نمونه۵۰نفر در نظر گرفته شده است. محاسبه شد. روایی سوالات پرسشنامه توسط اساتید و متخصصان حوزه روانشناسی موردتایید قرار گرفت، پایایی آن نیز با آزمون آلفای کرونباخ ۰.۸۰ محاسبه شد. این پرسشنامه پس از تایید و تعیین روایی و پایایی، توسط محقق در بین خانواده های دارای فرد مبتلا بهMSبا روش نمونه گیری تصادفی ساده توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، از نرم افزارspssاستفاده شده است. آزمون کولموگروف اسمیرنوف غیرنرمال بودن داده ها را نشان داد که در نهایت برای بررسی فرضیات پژوهش از آزمون رگرسیون خطی ساده استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که آموزش خود مراقبتی با ضریب Beta=۰.۷۹۰ تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد در بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس )MS(دارد.ه مچنین مثبت بودن عدد رگرسیون))R=۰.۷۹۰ به این معناست که رابطه مستقیمی میان آموزش خود مراقبتی )متغیر وابسته( و عملکرد در بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس )MS( )متغیر مستقل( وجود دارد. همچنین ادامه یافته ها نشان داد که آموزش خود مراقبتی ضریب Beta=۰.۷۴۱ تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش شدت خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسMSدارد. همچنین مثبت بودن عدد رگرسیونR=۰.۷۴۱ به این معناست که رابطه مستقیمی میان آموزش خود مراقبتی )متغیر وابسته( و کاهش شدت خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس MS متغیر مستقل وجود دارد