بررسی تأمین آب از رطوبت هوا در نوار ساحلی بوشهر

افزایش رو به رشد تلفات منابع آب و خاک موجود در عرصه حوزه های آبخیز در چند دهه اخیر در اثر بهره برداریغیراصولی از منابع شدت فزایندهای یافته است. از آنجائی که بخش مهمی از آبخیزهای ساحلی دارای شرایطاقلیمی گرم و مرطوب (حدود 70 درصد) می باشند و کمبود منابع آبی نیز عامل مهمی در تشدید مشکلات موجوددر آنها است. در این ارتباط عدم برخورداری از روش های علمی و عملی ساکنین آبخیزها در مدیریت بهینه وبهره برداری مناسب از ریزش های جوی و همچنین رطوبت موجود در هوا نظیر مه و شبنم و آگاهی از اصول علمیحاکم بر تغییر و تبدیل پارامترهای یاد شده، از عوامل اصلی در سیر فرایند کاهش دسترسی به منابع آب درحوزه های آبخیز به شمار می رود. فرضیه اساسی در این پروژه، امکان سنجی استفاده از رطوبت موجود در هوا درتأمین آب موردنیاز بهره برداران روستایی و تلفیق آن با دستگاه های سطوح آبگیر باران به منظور استفاده درمصارف مختلفی نظیر توسعه باغات دیم در مناطق خشک و با حداقل بارش سالانه و یا مصارف شرب روستاییاست. هدف از این تحقیق فراهم نمودن شرایط مناسب استفاده از منابع و انرژی های موجود در طبیعت به منظورتبدیل رطوبت هوا به آب قابل دسترس به منظور استفاده چند منظوره در مناطق شهری و روستایی است. در اینپژوهش از دستگاه تبدیل رطوبت هوا به آب ساخت کشور کانادا استفاده شد. در حقیقت نحوه عملکرد ایندستگاه بدین گونه است که رطوبت هوا را از طریق یک پالایه به درون خود می کشد و سپس با در اختیار داشتنیک قطعه خنک کننده می تواند رطوبت موجود در هوا را به قطرات آب تبدیل کند. بر اساس اندازه گیری انجام شدهاین دستگاه به طور متوسط در شرایط آب و هوایی شهر بوشهر توانایی تولید روزانه 15 تا 30 لیتر آب را دارا هست.