بررسی عقد یا ایقاع بودن وصیت

وصیت به معنی وصیت کردن به چیزی است و همچنین به تصرفاتی که بعد از فوت شخص انجام می شود اطلاق می شود و به دو صورت است، وصیت تملیکی (تملیک عین و منفعت است) یا وصیت عهدى (تسلیط بر حقّ و یا فکّ ملک). ارکان وصیت سه شخص (موصی، مو صی به، مو صی له) می باشد. مو صی، کسی است که وصیت می کند. مو صی به، مورد وصیت را می گوند. مو صی له کسی است که قبول یا رد خود را اعلام می کند. در قرآن کریم سوره بقره در مورد وصیت آمده است: «كُتِبَ عَلَيْكُم اذا حَضَرأَحَدَكُم إلْمَوْتُ ان تَرَكَ خَيْرإً إلْوَصِيَّة للموالدین و الاقربین بالمعروف حقّا علی المتقین فمن بدله بعد ما سمعة فانما اثمه علی الذین یبدلونه ان الله سمیعُ علیم فمن خاف من موص جنفا او اثما فاصلح بینهم فلا اثم علیه انّ الله غفورُ رحیم (بقره/ 180)؛ یعنی نوشته شده است و مندوب گردانیده شده است بر شما اى مؤمنان وقتی كه حا ضر شود يكی از شما را مرگ اگر بگذارد مال بسیار وصیت کردن از برای پدر ومادر و خویشاوندان به طریق عدل». در اینجا این سوال پیش می آید که وصیت عقد است یا ایقاع؟ با توجه به بررسی هایی که در این تحقیق انجام شد این بود که: نظر مشهور فقها بر ایقاع بودن وصیت است که وصیت ایقاع است و عقد جزء عقود نمی باشد ولی قانون مدنی در این باره نظری ندارد.