ارزیابی و بررسی نقش مشارکت مردمی بر برنامه ریزی و مدیریت شهری (نمونه موردی: شهرک گلستان( شیراز))

عصر حاضر میتواند نقطه عطف و آغاز دوره ای باشد که در ان مشارکت مردم در فرآیند برنامه ریزی, تصمیم گیری و آینده جامعه شهری به سمتی سوق داده شود که در آن زمینه همیاری برنامه ریزان شهر ومردم درتهیه طرح ها وبرنامه های توسعه شهری فراهم آید. اگر بخواهیم درتوسعه شهرهای امروزی پاسخگو به احتیاجات امروزی باشیم, باید اداره خردمندانه شهرها را برپایه شهرسازیمشارکتی ومشارکت آگاهانه شهروندان تعریف و برنامه ریزی کنیم.نقش انکار ناپذیر مردم در حل مسائل و مشکلات جامعه شهری, موضوع مشارکت شهروندان را به ضرورتی آشکار در مدیریت شهری تبدیل کرده است.مشارکت مردم که اکنون به عنوان یکی از ارکان اصلی فعالیت برنامه ریزی و مدیریت شهری شناخته می شود, درسطوح و درجات مختلف امکان پذیر است. درپایین ترین سطح, دخالت شهروندان در فرآیند برنامه ریزی می تواند به گرفتن تصمیمات پایدارتر با اعتبار بیشتر و مبتنی برنیازهای طیف وسیع تری از مردم منجر شود, و در بالاترین سطح, مشارکت مردمی می تواند سبب گسترش و تقویت مردم سالاری ازطریق شیوه های مشورتی, مستقیم و صریح گردد. روش این تحقیق توصیفی_ تحلیلی است و پیمایش عمدتا ازطریق پرکردن پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان است