تحلیل و بررسی جرایم قابل گذشت در قانون کاهش مجازات حبس مصوب 1399/02/23 مجلس شورای اسلامی

جرائم در یک تقسیم بندی کلی و عرفی، به غیر قابل گذشت و قابل گذشت تقسیم می شوند. جرائم قابل گذشته در مفهوم مضیق خود به آن دسته از جرائمی اطلاق می شود که فرایند کیفری آن تنها با شکایت زیان دیده از جرم، به جریان افتاده و با گذشت او در هر مرحله، این فرایند با صدور قرار موقوفی، متوفق می گردد. در سیاست کیفری ایران، این جرائم از مفهوم واحدی تبعیت کرده و تغییر مصادیق قانونی آن و ابداع برخی نهادهای مشابه، خللی به اصالت مفهومی آن وارد نکرده است. در قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 نیز این مرزبندی و جداسازی تا حدودی مورد توجه قانون گذار قرار گرفته است. این مقاله سعی دارد با توجه به قانون کاهش مجازات تعریزی مصوب 1392 جرایم قابل گذشت در این قانون را مشخص کند و به سوال پاسخ دهد که قانونگذار از چه معیاری جهت قابل گذشت و خصوصی کردن این جرایم استفاده کرده است؟