بررسی ماهیت نهاد وصیّت قانونی وشرعی در حقوق موضوعه ایران

موضوع وصیت یکی از موضوعات بسیار مهمی است کهروزانه هزاران نفر با آن سروکاردارند، عده ای درحال وصیت کردنهستند، تعدادی ازمردم هم به فکر وصیتکردن هستند تا به نوعی برای آینده بعدازمرگ خود درمورد اموال، فرزندان خویش،اعمال دینی خود و... تصمیمی گرفته باشند. گاهی وصیت در خانواده ها تا جایی مهم وضروری ایجاب می نماید که مجالی براینبود آن باقی نمی گذارد ودرصورتیکه اگرشخص وصیت ننماید بعدازوفات وی وارثین او با مشکلات زیادی روبه روخواهندشد، هرچند که در تقسیم ماترک به حقوق قانونی وشرعی خود خواهند رسید؛ لیکن چرا در بعضی از جوامع وحتی در کشورایران نیز گاهاً وصیت نامه ها رنگ و بوی قانونی به خود نمی گیرند وشخص وصیت کننده، خانواده وگاهاً دیگران را بعدازوفاتخود دچارمشکلاتی می نماید؟ این عمل حقوقی که به تعلیق بعدازمرگ موصی اشاره دارد یعنی اجرای انجام اعمال یا اقوالوخواسته های شخصی که وصیت میکند ازجانب شخصی که مأمور انجام وصایت شده است. پس نباید وصیت را شکل ویژه ایاز اعمال حقوقی، همانند بیع یا اجاره، جعاله ،هبه، صلح و... پنداشت. اینکه چه وصیت نامه ای ازمنظر قانون نافذ است؟ ماهیتحقوقی وصیت چیست؟ اینکه وصیت برچند گونه است؟ وچه اشخاصی می توانند وصیت کنند؟ آیا موصی می تواند فرزند یافرزندانش را ازطریق وصیت از ارث محروم نماید؟ و سوالات دیگری است که ما در این مقاله بدانها می پردازیم.