مقایسه شکل پذیری سیستم تیر با مقطع کاهش یافته با سیستم قاب خمشی متوسط

در سیستمهای قاب خمشی تحمل نیروی جانبی برعهده اتصالات میباشد لذا بهنگام وقوع زلزله در اکثر این نوع از سیستمهای مقاوم جانبی، شکستهای ترد در محل اتصالات دیده میشود، که نتیجه آن از بین رفتن پایداری سازه و تخریب آن می باشد. RBS که در واقع ضعیف کردن بالهای تیر در یک فاصله کوتاه از بر ستون میباشد، با انتقال نیروها به مفصل پلاسنیک و جذب آنها با استفاده از RBS نیروهای تجربه شده توسط سایر المانهای سازه ای و اتصالات آنها شامل جوشها، کاهش مییابد. در این مطالعه به تعیین میزان تأثیرگذاری ایجاد کاهش مقطع در تیرها((RBS ، بروی شکلپذیری سیستم قاب خمشی متوسط و بررسی نتایج آن پرداخته شده است. برای این منظور از تحلیلهای استاتیکی غیرخطی و دینامیکی افزایشی IDA با بکارگیری 10 رکورد زلزله استفاده شده است. بطورکلی دو نوع سازه در این مطالعه انتخاب گردیده است دسته اول قابهای 3، 6، 9 و 12 طبقه قاب خمشی و دسته دوم سازه های با ایجاد کاهش مقطع در تیرها. باتوجه به اینکه این تحقیق با استفاده از نرم افزار OpenSees انجام گردیده است، لذا جهت مدلسازی مقطع کاهشیافته از مدل فنر پیچشی بصورت پلاستیسیته متمرکز در تیرها استفاده گردیدهاست. برای مدلسازی قابهای خمشی از المانهای غیرخطی با پلاستیسیته گسترده استفاده گردیده است. هردوسازه تحت تحلیلهای استاتیکی و دینامیکی قرارگرفته و در انتها نتایج بدست آمده از تحلیل سازه های قاب خمشی و سازه های RBS باهمدیگر مقایسه گردیده اند. نتایج نشان میدهد که ایجاد برش در مقطع تیرها باعث افزایش شکل پذیری سازه شده و به موجب این برش سختی سازه کاهش مییابد.