بررسی پاژنامه و بَرنامه ای اعطایی حضرت خدیجه س

لقب (= بَرنام= پاژنامه)، اسمی معنی مدحی یا ذمی است و آن نامی است که پس از نام نخستین دهند. القابمتناسب با موقعیت افراد و پایگاه اجتماعی به شخص اعطا می شد. و نسبت به خُلق و خوی کسی که لقب براو نهاده می شود، معانی گوناگون از نوع بزرگی یا کوچکی، کمی یا زیادی و غیر آن را القا میکرد. مقاله حاضربه روش توصیفی- تحلیلی درصد پاسخ به پرسش اساسی است که منشاء القاب حضرت خدیجه س از کجاست؟ براساس دستاورد تحقیق، گونه هایی از القاب حضرت خدیجه س، منشأ الهی دارد؛ در این مقاله مراداز لقب، تنها نامهای رسمی حضرت خدیجه س نیست، بلکه القابی را در برمی گیرد که بیشتر منشأ عاطفی واجتماعی دارند. لقب هایی است که به دلیل یک ویژگی رفتاری یا برپایة یک دریافت حسی و عاطفة مردمی برحضرت خدیجه س نهاده شده است. در مجموع، احساسات رقیق و عواطف خاص مردم نسبت به بزرگاندین موجب اعطای اینگونه القاب میشود، زیرا بزرگان دین به سبب مراتب معنوی و کمالات اخلاقی ازظرفیت های لازم برای دریافت لقب های گوناگون برخورداری دارند؛ برخی از القاب حضرت خدیجه سبَرنامه ایی است که نمایندۀ رفتار و کردار و بیانگر بی توجهی به تعلقات مادی است، یا ناظر بر مقامات روحانیو درجات فضل و دانش و میزان معرفت اوست.