تاثیر منظر شهری بر روی سلامت روحی و روانی شهروندان

بحران سلامت وعدم ایمنی محیطی در ابعاد جسمی و روانی، فضاهای شهری و مسکونی معاصر را تهدید میکند. فقدان ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری وسکونتی, انزوا، افسردگی وگسست اجتماعی در محلات شهری ونیز وابستگی مفرط شهروندان به اتومبیل وکم تحرکی در اقشار مختلف از بیماریهای مزمن شهری و محیطی هستند. درچنین شرایطی اتخاذ رویکردهای نوین برنامه ریزی وطراحی محیط برای ارتقای سلامت محیطی شهروندان ضروری است. طراحی فضاهای باز و محلات شهری متناسب با آسایش وسلامت شهروندان یکی ازاهداف طراحی شهری پایدار به شمار میرود که در رساله های اخیر به ویژه درکشورهای توسعه یافته گسترش زیادی داشته و ارائه راهنماها ومعیارهای طراحی برای آسایش، سلامت و ایمنی شهروندان ازنتایج چنین رویکردی بوده است. فرضیه این نوشتار آن است که رویکرد طراحی محلات شهری پایدار از طریق طراحی و ارتقای کیفیت فضاهای شهری ونواحی مسکونی میتواند به ارتقای سلامت عمومی شهروندان منجر شود. بر این اساس طراحی فضاهای باز وسبز محلی، برنامه ریزی فضاهای شهری پیاده ، ایجاد محلات متراکم با کاربریهای مختلط مسکونی وتجاری واداری، اجرای طرحهای شهری میان افزا در فضاهای باز وبلا استفاده، افزایش دسترسی فیزیکی و بصری ساکنان به طبیعت از طر یق طراحی طبیعت گرا، ایجادفرصتهای فرهنگی - اجتماعی و تجاری تفریحی در محله ، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل از طریق تجهیز محلات به خدمات عمومی نظیر مدارس محلهای ، توسعه شبکه حمل ونقل بین محل و ارتقای کیفیت فضاهای جمعی در مراکز محل متناسب با گروه های جمعیتی استفاده کننده از راهبردهای پایدار برای ارتقای سلامت وایمنی عمومی در محیط شهری شناخته شده است. بدیهی است که افزایش کارایی محیط ومنظر شهری واستفاده بیشتر شهروندان نیز به ترویج وگسترش فعالیت فیزیکی وحمل نقل غیر موتوری نیز کمک خواهد کرد.