تکنولوژی سبز در پروژه های ساخت وساز

افزایش انتشار گازهای گلخانه ای تبدیل به یک مسئله زیست محیطی جهانی شده است و از جمله دلایل این انتشار عدم توسعه فناوری های تجدیدپذیر انرژی و استراتژیهای بهره وری انرژی بوده است. با صرفه جویی در انرژی گرمایی و یا حتی خنک سازی ساختمان میتوان کاهش قابل ملاحظه ای از انتشار چنین گازهایی را شاهد بود. صنعت ساختوساز در این میان، در راستای کاهش هزینه های انرژی در تأسیسات با کارآیی بالا، سیستم های خنک کننده با بازدهی بالا در تهویه، بازیافت حرارت اتلافی، کاربرد شیشه های هوشمند، دیواره های هوشمند در تماس با محیط بیرون، عایق های پیشرفته و مصالح ساختمانی قابل بازیافت تکنولوژی سبز را در پیش گرفته است. معماری پایدار که همان معماری سبز است، همسو با نگرش های زیست محیطی بوده و با ایده احترام به طبیعت شکل گرفته است. دو بهینه سازی در کاربری ساختمان مورد توجه است: (1 فراهم نمودن بیشترین رفاه برای کاربر و (2 کمینه سازی مصرف انرژی در ساختمان.این رویکرد با هدف به حداقل رساندن اثرات منفی ساختمانها بر محیط زیست تداوم یافت و تمایل به همسویی با طبیعت از طریق افزایش کارایی و بهینه سازی در مصرف مصالح، انرژی و گسترش فضای سالم دارد. در ساختمانهای سبز از مواد و مصالحی استفاده میشود که نه تنها طبیعت را آلوده نکند بلکه قابل برگشت به چرخه مصرفی باشد. لذا در این تحقیق، تکنولوژی سبز در پروژه های ساختوساز؛ که یکی از ایده های بهینه سازی در مراحل طراحی و ساختوساز شناخته شده است، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.