شناخت نارسایی های موجود در فرآیند قراردادهایB.O.T با رویکرد مدیریت ریسک در ایران

با توجه به بالا بودن هزینه های زمین وساخت،مشارکت مدنی برای تقلیل این هزینه ها رواج یافته است .به علت عدم آشنایی طرفین مشارکت (به خصوص مالک که عمدتأ تبحر کافی در ساخت و ساز و قوانین ندارد) با این گونه قراردادها مشکلات فراوانی برای آن ها در این گونه از مشارکت ها پدیدار می شود که منجر به اختلاف و در نتیجه اقامه دعوی دردادگاه می شود و می تواند ضرر های مالی فراوانی به شرکا تحمیل نماید از طرفی با توجه به رویکرد دولت برای تامین مالی پروژه ها به کمک بخش خصوصی در چند سال اخیر، و عدم موفقیت باعث شده است نیاز به شناخت و ارزیابی قراردادهایی با مشارکت بخش عمومی- خصوصی با توجه به مدیریت بهتر منابع، بیش از گذشته محسوس باشد شود، لذا با بررسی نواقص و مشکلات شناسایی شده در قراردادهای خارج از کشور و تطابق آنها با قراردادهای داخل کشور،مشخصاً تا به امروز تمامی این نارسایی ها و ریسکها ارزیابی نگردیده است. اغلب قراردادهای سرمایه گذاری که درایران در حال اجرا میباشند از نوع بیع متقابل هستند و با وجود تغییراتی که در قراردادهای سرمایه گذاری در پروژه های شرکت نفت بوجود آمده است ولی مشخص است که در بخش های دیگر از صنعت جای کار زیادی در قراردادهایی همچون BOT میباشد که هنوز کار خاصی در زمینه این نوع قراردادهای سرمایه گذاری در ایران نشده است . در این مقاله ضمن بررسی اجمالی قراردادهای BOT یک مدل پیشنهادی کلی برای این نوع قراردادها ارائه شده که در آن، لزوم برنامه ریزی ومدیریت ریسک در مراحل قبل از برنده شدن در مناقصه و بعد از برنده شدن و عقد قرارداد مورد بررسی وتوجه قرار گرفته استهمچنین در دو مرحله آغازین مدیریت ریسک (برنامه ریزی ریسک و شناسایی ریسک) روشهایی پیشنهاد شده که می تواندسرآغازی جهت استانداردسازی اسناد و مدارک برای مراحل مختلف مدیریت ریسک در پروژه های BOT محسوب شود.