اثرات توسعه فیزیکی شهر تهران براراضی حاشیه آن

مناطق حاشیه شهرها تحت تاثیر و نفوذ رشد و توسعه شهري قرار می گیرند که این توسعه یکی از مهمترین شاخص هاي تغییر کاربري زمین وبه خصوص اراضی کشاورزي می باشد.و این تغییر کاربري اراضی کشاورزي و تبدیل آن ها به کاربري هاي شهري داراي تبعات اقتصادي و زیست محیطی براي شهر می گردد. در این پژوهش به بررسی اثر توسعه فیزیکی شهر تهران بر اراضی حاشیه آن با هدف شناخت روند توسعه شهر تهران طی سال هاي مختلف و اثر این توسعه پرداخته شده است.روش تحقیق از نوع کاربردي و ماهیت آن از نوع توصیفی تحلیلی، روش جمع آوري اطلاعات روش اسنادي و روش میدانی، ابزار مورد استفاده نرم افزارهاي GIS و تصاویر ماهواره اي شهر تهران در سال هاي 1357 و 1385 می باشد. نتایج تحقیق نشان دهنده اثرگذاري عامل توسعه شهر بر تغییر کاربري هاي شهري ، کشاورزي و بایر بوده است به طور ي که د رسال 1357حدود39 هزار هکتار می باشد که تحقیقات نشان می دهد پی ش از نیمی از آن تا سال 1375 در اثر توسعه شهري از بین رفته است و به 19/4 هزار هکتار در سال 1385 رسیده است. تحقیقات نشان میدهد که شکل کلانشهر تهران از فشردگی و رشد آرام به سمت گسترش افقی بیرویه و رشد سریع و بی برنامه تغییر پیدا کرده است. چنانچه رشد و توسعه فیزیکی شهر به صورت پراکنش افقی بیرویه ادامه پیدا کند همین مقدار زمین در توسعه آتی شهر از بین خواهد رفت