تبیین ذهنی شاخص های کیفیت زندگی در شهرهای میانی (موردی: شهر رامهرمز)

کیفیت زندگی از جمله مسائل مهمی است که ابتدا با گسترش همه جانبه فناوری و فرایند صنعتی شدن در کشورهای غربی مورد توجه اندیشمندان قرار گرفت و روز به روز بر مطالعات در این زمینه افزوده شده و این مهم به دلیلاهمیت روزافزون مطالعات کیفیت زندگی در پایش سیاست های عمومی و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی شهری است. یکی از ابعاد مطالعات کیفیت زندگی مربوط به شاخص های ذهنی آن می باشدکه در این بعد از مطالعات کیفیت زندگی می تواند میزان تجمعی از سطح رضایت در قلمروهای مختلف زندگی باشددر این پژوهش کیفیت زندگی شهر رامهرمز بررسی شده است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده و به منظور ارزیابی کیفیت زندگی در شهر رامهرمز از هشت شاخص استفاده شده است. جامعه آماری 350 نفر از شهروندان شهررامهرمز می باشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که شهروندان بیشترین رضایت را ازشاخص های زیست محیطی، زیبایی فضاهای شهری و تسهیلات و امکانات شهری دارند و کمترین رضایت را نسبت به شاخص امنیت و اقتصاد خانوار بیان کرده اند. همچنین بررسی ویژگی های عمومی شهروندان نشان می دهد که بین جنسیت و سن با کیفیت زندگی رابطه منفی وجود دارد و بین تحصیلات، شغل و تأهل با کیفیت زندگی رابطه مثبتی برقرار است. در نتیجه برای بهبود کیفیت زندگی در شهر رامهرمز برنامه ریزی در شاخص های اقتصادی و امنیت بسیار تأثیر گذار است.