ارزیابی تاب آوری لرزه ای بیمارستان های طراحی شده با استاندارد 2800 ایران

در دهه های گذشته با وقوع زلزله های مخرب، پیشرفت در توسعه آیین نامه های ساختمانی، ابداع رویکردهای مبتنی بر عملکرد و متعاقبا روش های احتمالاتی که در میان آنها روش PEER در میان محققین شناخته شده است، روش جدیدی به نام طراحی بر مبنای تاب آوری مطرح گردیده است. این تحقیق تلاش دارد تا تاب آوری لرزه ای یک بیمارستان نمونه طراحی شده با استانداردها و آیین نامه های ایرانی را ارزیابی نماید. مورد مطالعاتی پیش رو بیمارستانی واقع در شهر تهران، با 2 نوع سازه فولادی طراحی شده با ویرایش چهارم استاندارد 2800 و مباحث مقررات ملی ساختمان بوده و در دوسطح خطر دستورالعمل بهسازی سازه های موجود( نشریه 360 ) مورد ارزیابی عملکردی قرار گرفته است. مدل سازی در نرم افزارهای Opensees و ETABS2016 انجام شده است. منحنی های شکنندگی با استفاده از نتایج تحلیل دینامیکی فزاینده استخراج شده اند. به منظور ارزیابی آسیب پذیری سازه از ضوابط HAZUS استفاده شده و منحنی های آسیب پذیری اجزای سازه ای و غیرسازه ای حساس به تغییرمکان و شتاب، استخراج شده اند. با لحاظ نمودن نرخ های بهره، استهلاک و تورم اعلام شده از سوی منابع رسمی دولتی در یک بازه 30 ساله، تابع بازیابی در سه شکل نمایی، مثلثاتی و خطی توسعه داده شده اند. شاخص تاب آوری بر مبنای دوره بازیابی متناسب، در چهار سطح خطر متناظر با زلزله هایی با دوره بازگشت 2475، 975، 475، 75 سال محاسبه گردیده است.