بررسی شکست اتصالات کامپوزیتی پیچ شده

کاربرد مواد کامپوزیتی در صنعت به خاطر نسبت بالای مقاومت به وزن آنها رو به افزایش است. در بسیاری از شرایط ممکن است ایجاد یکسازه کاملاً ساخته شده از کامپوزیت میسر نباشد، از جمله به منظور تولید اندازه های فیزیکی بزرگتر، اتصال دو ماده غیر هم جنس و یا ساخت هندسه های غیرقابل تولید به صورت یکپارچه. بنابراین اتصال بین کامپوزیت و مواد دیگر از جمله فلز، یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. استفاده از پیچ و مهره به عنوان یک اتصال دهنده ی قابل جدا شدن یکی از آسانترین و پرکاربردترین راه های اتصال قطعات صنعتی است. از مزایای این اتصالات میتوان تنوع اندازه و شکلها، داشتن استانداردهای بین المللی، در دسترس بودن، یک جنس بودن و همخوانی ماده ترمیم کننده با قطعه، سهولت اجرا، قابلیت جدا شدن با حداقل تخریب و نبود مشکلاتی مانند ضریب انبساط حرارتی متفاوت را نام برد. به طور کلی کمتر پیش آمده است که اتصال مکانیکی از نوع پیچ و مهره صفحات کامپوزیتی آن هم با یک صفحه فلزی به صورت کامل بررسیشود؛ خصوصاً که اتصال پیچ و مهره ای مستلزم سوراخ کاری بوده و این سوراخ کاری قبل از اتصال موجب تغییرات محسوسی در خواص مکانیکی صفحه کامپوزیتی میشود. هدف از این تحقیق، بررسی تعیین تغییرات بار شکست نسبت به فاصله مرکز سوراخ پیچ تا لبه ورق تقسیم بر قطر سوراخ پیچ، تعیین اثر ترتیب لایه ها بر این میزان و مقایسه میزان تنش در بین مدلها میباشد که نتایج آن با نتایج تجربی اعتبار سنجی شده است.