بررسی مکانیزم های احتمالی اثر پروبیوتیک ها بر درمان و پشگیری از دیابت

بیماری دیابت نوع دو به طور کلی رو به افزایش است و این بیماری هفتمین دلیل مرگ در ایالات متحده شناخته شده است. امروزه موثر بودن استفاده از پروبیوتیک ها در بیماری هایی مانند اسهال عفونی، بیماری های التهابی مزمن روده، عدم تحمل لاکتوز و آلرژی ثابت شده است و مطالعاتی در مورد نقش آنها در دیابت نیز انجام شده است. به طور کلی باکتری های بیماری زا باعث ایجاد التهاب می شوند و از طرفی التهاب در نهایت منجر به ایجاد مقاومت به انسولین می شود. همان طور که در آزمایشات بالینی نشان داده است، مداخله برای بازگرداندن میکروارگانیسم های طبیعی روده با استفاده از پروبیوتیک ها منجر به بهبود مقاومت به انسولین شده است. مکانیزم های اصلی دخیل در این اثرات، سرکوب اندوتوکسیمی، تحریک ترشح اسیدهای چرب زنجیره کوتاه و تغییرات موضعی در ساختمان روده و میکروارگانیسم های طبیعی آن است. پروبیوتیک ها اتصالات محکم موجود بین سلول های اپیتلیال روده را که در بیماری یابت به صورت نشتی درآمده است را به حالت طبیعی در می آورند. علاوه بر این آنها خاصیت ضد التهابی، بهبود سیستم ایمنی، جلوگیری از تولید رادیکال آزاد، افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و مهار پراکسیداسیون دارند. در این مطالعه مروری ما بر آن شدیم تا جزیات مختصری در مورد مکانیزم های احتمالی عملکرد پروبیوتیک ها در پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع دو را بررسی کنیم.