تأثیر جنسیت بر ارزیابی شاخص های توسعه پایدار در فضاهای شهری (مطالعه موردی: شهرک ولیعصر منطقه 7 اصفهان)

برای دستیابی به شهرهای پایدار قبل از هر چیز محلات پایدار لازم است، زیرا محلات به عنوان کوچکترینواحد تقسیمات شهری، اندام های سازنده شهر محسوب می شوند. اطلاع از وضعیت پایداری محله های شهرمی تواند نقشی مؤثر در برنامه ریزی ها و جهت گیری های توسعه و پیشرفت به سمت پایداری در این محله هاداشته باشد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی تفاوت نظر زنان و مردان در ارزیابی شاخص هایتوسعه پایدار در فضاهای شهری شهرک ولیعصر منطقه 7 اصفهان صورت گرفته است. بدین منظورپرسشنامه ای طراحی که در آن 4 بعد اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و کاربری- کالبدی در نظر گرفته شد و برای هر بعد سوالات مربوطه طراحی شد. سپس پرسشنامه ها توسط 167 زن و 217 مرد دراین محله تکمیل گردید. پرسشنامه ها در نرم افزار spss و با استفاده از آزمون t نمونه های مستقل موردارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل شده حاکی از آن است که در دو بعد اجتماعی- فرهنگی و بعد اقتصادی چون مقدار sig حاصل شده از آزمون t از 5 / 0 بزرگتر می باشد نتیجه گرفته می شود لذا دو نمونه از لحاظ آماریبا یکدیگر تفاوت معنی دار ندارند. در نتیجه در این دو بعد بین نظر زنان و مردان تفاوت معنی داری وجودندارد. اما در رابطه با ابعاد زیست محیطی و کاربری- کالبدی مقدار sig حاصل شده از آزمون t از5 / 0 کوچکتر می باشد لذا دو نمونه از لحاظ آماری با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند. در این دو بعد بین نظرزنان و مردان تفاوت وجود دارد. در نهایت نتیجه گرفته می شود در ابعاد اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی نظر زنان و مردان در ارزیابی شاخص های توسعه پایدار شهری در شهرک ولیعصر منطقه 7 اصفهان یکسان وتفاوتی با یکدیگر ندارد ولی در ابعاد زیست محیطی و کاربری- کالبدی نظر زنان و مردان متفاوت می باشد.