نقش اثر متقابل دانش روانشناسی محیطی و قرنطینه خانگی در ارتقاء کیفیت خانه (نمونه موردی: شهر تبریز)

همگام با پیشرفت صنعتی و توسعه شهرنشینی و تحولات اجتماعی و اقتصادي شهرها و کشورها، جوامع بشري با پدیده جدیدزندگی جنگ هاي بیولوژیکی و زیستی بر جاي جنگ ها با صلاح هاي گرم روبرو گشته اند. بشر امروزي به دلیل شیوه زندگیقرنطینه اي با مشکلات بسیار روبرو است. همه اندیشمندان بر این باورند که دنیاي پس از کرونا با دنیاي قبل از کرونا بسیارمتفاوت خواهد بود. لذا چالش اصلی جوامع انسانی، معماري و شهرسازي در حال حاضر و در آینده نزدیک، ارائه روش هاییبراي طراحی فضاهاي داخلی و کالبدي خانه هاي جدید جهت زندگی سالم و پیش گیري از بیماري هاي فیزیکی و روانی وفاصله اجتماعی است، که جایگزین طراحی هاي تک بعدی که صرفاً جنبه کمی، اقتصادي و بی کیفیتی اغلب فضاهايمعماري توجه می گردید شده است. شکل گیري در معماري و شهرسازي همواره تحت تاثیر رفتارها و شیوه زندگی انسان هابوده است که مشکلات اقتصادي، سلامتی همیشه به فرصت هایی تبدیل شده که زندگی هاي شهري و برون شهري به کلیشکل خود را تغییر داده اند، از این رو با توجه قرار دادن مطالعات روانشناسی محیطی، عوامل محیط کالبدي می تواند از طریقتأثیر گذاشتن بر الگوهاي جاري رفتار، ابزار مناسب را جهت ایجاد سرزندگی، پویایی، امنیت و حس مکان در فضاهاي محدودقرنطینه فراهم نماید، در پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه اي و اسنادي به شناسایی فاکتورهاي تأثیرگذار ادراک از محیط و نیازهاي انسانی به عبارتی عوامل انسانی در امر روانشناسی محیطی پرداخته شده ونهایتاً راهکارهایی جهت ارتقاء کیفیت فضاهاي خانه با توجه به دانش روانشناسی محیطی ارائه شده است.